2 entry daha
  • üç gündür dinlediğim şans üstüne şans verdiğim ama malesef ice cube diskografisinde bir hayal kırıklığı olarak yer alacak olan albüm. sound ve mix kalitesinde müthiş bir yavanlık, yarım kalmışlık ve midilik hakim. sen ice cube'sün hocam ya. senin 90lı yılların başında yaptığın bazı şarkılar mix mastering işlerine kafa yoran beatmaker'lara ders diye okutulur.

    albümün ilk yarısı south/politic, ikinci yarısı west/gangster bir kafaya sahip. digital booklet'ine buradan ulaşabilirsiniz. "street shed tears" diye bir şarkı var ki ilk paragrafta yaptığım eleştirinin benim için pik yaptığı şarkıdır. böylesine potansiyelli bir şarkıyı nasıl ziyan ettiniz. elinizde milyonlarca dolarlık stüdyolar, ekipmanlar, engineerlar türlü türlü imkanlar var. albümde kalite kokan benim için kayda değer tek şarkı var o da bir dönem friday filmi yüzünden kavgalı olduğu dj pooh ve diğer bir west coast efsanesi too short'u buluşturduğu "ain't got no haters".

    yine de ice cube gibi bir veteran'ın çağdaşlarının aksine hala still in the kitchen takılması sevindirici.

    edit: son tahlilde albümde bazı şarkılar dinledikçe sarmaya başladı;

    - don't bring me no bag
    - on them pills
    - fire water
hesabın var mı? giriş yap