kumandanı öldürmek

• romandaki olayların örgüsü adsız baş karakter olan ressamımızın ünlü bir ressam olan tomohiko amada'nın evindeki çatı katında bulduğu kumandanı öldürmek adlı tablosuyla başlar.iki ressam vardır romanda; birisi adsız ve yalnız portre yapan ve olayların içine çekilen anlatıcımız.diğeri yazarın söylemiyle boş bir hayat geçirmiş(hayat hikayesinde bazı boşluklar var denir ya hani, onun hayatının kendisi boşluktu.) kumandanı öldürmek tablosunu resmetmiş klasik japon resimleri yapan ünlü ve ölümü bekleyen bunağımız. bu iki ressam da farklı dönemlerde aynı evde yaşıyor ve doğal olarak romanın ana teması resim.
  kitap haruki'nin diğer eserlerinde olduğu gibi esrarengiz biçimde ilerliyor. yine kuyular, klasik müzikler, kitaplar,metaforlar, idealar ve tarih mevcut.
  sevdiğim küçük alıntılar...
  -bir insanın yüreğindeki duygular alışkanlık, sağduyu ya da kurallarla sınırlandırılamazdı, sonsuza dek değişkendi. özgürce kanat çırpar, hareket ederdi yürek. tıpkı göçmen kuşlar için ülke sınırı diye bir kavramın olmaması gibi.-
  -doğanın güzelliği, zenginlere de fakirlere de eşit biçim de, adilce verilmişti. zamanda öyle... yok, hayır, zaman öyle değildi. zenginler parayla zamanı satın alabiliyordu bazen.-
  -birini sevmekten korkmuyormuş. aksine zaman içinde nefret etmekten korkuyormuş.-
  -duvarların ilk baştaki yapılma amacı insanları korumaktı. dışarıdaki düşmanlardan, yağmur ve rüzgardan korumak için. ancak zamanla insanları içeri kapatmak için de kullanılmaya başlandı. yüksek, güçlü duvarlar, insanı güçsüz kılar. görsel olarak da, ruhsal olarak da. amaç da buydu zaten.-
  -yeterince derinine bakarsan, her insanda mutlaka pırıl pırıl parlayan bir şey bulursun. onu bulur, eğer üzeri bulutluysa (bulutlu olması iyidir belki de) bir bezle güzelce üzerini silip bulutu alırsın.-
  -kaç yaşında olurlarsa olsunlar, tüm kadınlar için bütün yaşlar hassas yaşlardır. kırk bir yaşında da olsa, on üç yaşında da olsa, onlar her daim kendilerini hassas yaşlarında hissederler.-