bir yabancıya sırrını söylemek

• bundan en az 10 yıl önce yapmaya başladığım mükemmel eylem. yalnız peşin peşin söyleyeyim kadınların yapmasını çok da tavsiye etmem.
  
  üzüntülerin paylaştıkça azaldığı söylenir. aslında bu, sırtta yük olan bir şeyin oracıkta bırakılmasına benzer. yasak olan bir şeye karşı meyilliyizdir. sigara, eski sevgili, ölen evcil hayvan gibi örnekler de sadece fiziksel bağımlılıktan değil artık istense de ulaşamama düşüncesinden dolayı çok zorlu şeylerdir. bırakmak, unutmak efor ister.
  
  şimdi "amma boş yaptın" deme hemen. sırlar da bu yukarıdaki kapsama giriyor. sır deyince "artık o olayı kimseye anlatamazsın" düşüncesi kafada ağırlık yapmaya başlıyor. hele bu sırlar toplumda hoş karşılanmayacak bir konudaysa hepten sıkıntı.
  
  bu noktada devreye yabancı biri giriyor. seçilen bir kurban bu yükü farkında olmadan üzerinizden alabiliyor. o kişi de bu durumdan şikayetçi değilse çok hoş bir olay bence. bir nevi psikolojik destek. gerçi biz bunu da delilik alameti görüyoruz ama çağımızda bir ihtiyaç.
  
  dediğim gibi bu geçen yıllarda çok kişiyle beyin fırtınası yaptım. işin ilginç tarafı dinleyen kişi de kendiliğinden bazı şeyleri anlatmaya başlıyor. hayatta duyamayacağım şeyleri duydum. kimseye anlatamayacağım şeylerden de anlatıp kurtuldum. o şey belki yaşanmamış olmuyor ama zihninde ön planda kalmadığı için unutulup gidiyor.