27 ekim 2005 fransa göçmen ayaklanması

• hala olayların sadece mala dönük olduğunu düşünenler için, fransa'da yaşayan bir arkadaşın başından geçenler:
  
  adı soyadı : xxxxx xxxxxxxx
  
  doğum tarihi / yeri : 04/12/ 85 istanbul
  
  xxxxx istanbul doğumlu olup ailenin 3. çocuğu bir abisi ve ablası var
  
  istanbul da xxx lisesini geçen sene bitirdi bu sene besançon’a dil okuluna geldi , gelecek senelerde de üniversiteye burada devam etmek istiyor( franche-compté üniversitesi hazırlık öğrencisi )
  
  olay 2-3 kasım gecesi besançon da 6 rue picasso da bulunan logement d’etudiant de franche-compté lauréat 2 binasında meydana geldi
  
  apartmanın alt katında bulunan garajdaki 3 arabanın kasıtlı olarak ateşe verilip patlamasıyla başlayan yangın 50 ye yakın öğrencinin yaralanmasına ve bir güvenlik görevlisinin ölümüne neden oldu
  
  yangın aynı zamanda binanın kullanılamaz hale gelmesine neden oldu
  
  xxxxx'ın ağzından olay:
  
  o gece saat 22.00 da paris ten dönmüştüm , eşyalarımı boşaltıp duş aldıktan sonra 00.00 gibi uykuya daldım. uykudayken bazı sesler duyduğumu hatırlıyorum ama önemsemedim, geçlerin sokakta yine bağrıştığını zannettim. daha sonra aralardan birinin patlama sesiyle yatağımdan fırladım ve burnuma bir koku gelmeye başladı önce camdan baktım kalabalık bir grup panik halinde bana aşağı in yangın var diye bağırdı bende uyku sersemliği ve panik halinde üstüme montumu alıp dışarı çıktım
  
  dışarı çıkmamla birlikte duman bütün koridoru kapladı ve hiçbir yeri göremez oldum , aynı zamanda hiçbir uyarı ışığı da göremedim duman genzimi yakıyordu nefes almak her geçen saniye zorlaşıyordu. o zifiri karanlıkta zar zor duvarlara dokunarak merdiveni buldum ama bu acil çıkış merdiveni değildi aksine tam yangının bulunduğu otoparka iniyordu ama ben o karanlıkta bunu anlayamadım, benim bulunduğum bloktaki yaklaşık 30 kişi de bu dar merdivenleri kullanmaya çalıştı doğal olarak kargaşa oldu ve herkes birbirine çarpıp düşürdü bende bu düşen insanlar arasındayım
  
  bir kişi bana çarptı ve dengemi kaybedip en aşağı yani garaj katına yuvarlandım bu yüzden tek kaşım yarıldı , ondan sonra başka inecek merdiven olmadığından buranın garaj katı olduğunu anladım ve gücümü toplayıp tekrar yukarı çıkmaya başladım , yukarı çıkarken koluma biri çarptı ve ben onun aşağı inmesini engelledim çünkü yangının aşağıda olduğunu yanan ellerimden anlamıştım. (daha sonra bu kız beni hastanede bulup hayatımı kurtardın diye bana teşekkür etti) kızı elinden tutarak yukarı doğru çektim ve bir kat çıktıktan sonra giriş katını bulduk bu sırada üzerimde buluna polar erimeye başlayınca saçlarımın ve kulaklarımın yanmaya başladığını anladım hemen poları çıkarttım, tabi bu sırada kızın elini bıraktım , ve tekrar birinin bana çarpmasıyla kendimi yine yerde buldum , yerde kısa bir müddet kaldım ve artık ümitsizliğe kapılmıştım çünkü hiçbir ışık yoktu, bütün vücudum sıcaktan etkilenmeye başlamıştı ve en önemlisi duman yüzünden nefes almak çok güçtü. tam son duamı etmeye başlamışken bir anda bir ışık gördüm, son bir kez kendimi toparladım ve ışığa doğru koştum sonunda önce bir kapıya çarptım ama sonra dışarı çıkmayı başardım
  
  kendimi direk yere attım yaklaşık 15 dk yerde kaldıktan sonra bana kimsenin yardım etmediğini anlayınca 10 dakikalık mesafede oturan bir türk arkadaşıma doğru yürüdüm (şuan o acıyla nasıl gittiğimi hatırlamıyorum )
  
  arkadaşımı uyandırdıktan ve paniğinin geçmesinden sonra yoldan geçen arabalardan birini durdurarak hastaneye gittik
  
  hastanede 2 gece yoğun bakım ünitesinde olduğum için o günleri hatırlamıyorum, ben gözümü daha sonra odada açtım yanımda arkadaşlarım ve şans eseri fransada tatilde olan dayım vardı.ellerim de 2. derece yanık olduğundan bandajlıydı aynı zamanda kulaklarım, burnum ve saçlarımda yanmıştı.
  
  hastanede acıyla geçen bir haftadan sonra dün taburcu oldum
  
  bana şuan ev bulamadılar fakat crous öğrenci lojmanlarında bir oda ayarlandı , ancak 8 metrekare olan bu eski binaların tuvalet ve duşları ortak olup, 2 ay boyunca her gün steril bir ortamda ellerime pansuman yapılması gerektiği için bu odalarda kalmayı reddettim. şuan babamla beraber bir otelde kalıyoruz
  
  tabi babamın buraya gelmesinde bize türk konsolosluğunun hiçbir faydasını göremedik ve ortada bırakıldık ama bunun yanında istanbul da bulunan mezun olduğum saint benoit fransız lisesi müdüriyetinin yardımlarıyla yanıma gelebildi
  
  babam buraya geldikten sonra paris başkonsolosluğundan abime davetiye geldi ama iş işten geçmişti
  
  bu sırada kendi konsolosluğumun benden esirgediğini desteği, bana benimle beraber yangından zarar gören çinli arkadaşlarımın konsolosları gösterdi ve özellikle yangından kurtardığım çinli kız için teşekkür etti. aynı zamanda besançon belediye başkanı , hastane yöneticileri, okulumun rektörü ve bölümümün yetkilileri ziyaretime geldiler
  
  size bunları bildirmekte ki amacım türk konsolosluğun vatandaşlarına sahip çıkamamasından dolayı duyduğum üzüntüdür. her türk benim kadar aile desteği yada şansı olmayabilir
  
  herhangi bir bilgi için telefonum
  
  fransa :00 33 xxx
  
  türkiye 00 90 xxx
  
  (iş bu entry, gelen mesaj üzerine sansürlenmiştir)