omaç

• omaç’ı yaparken, yağı yumurtayı ve ekmeği son aşamada iyice birbirine yedirmek için gene bir tutam yufka ekmek parçası kullanılır. iki üç kat ıslak mendil büyüklüğünde olan bu parça, masadaki en gözetilen kişiye yemesi için verilir yesin diye. öyle derler...
  rahmetli dedem, babaannem bu lezetten torpilli parçayı bana veya kardeşime uzattığında yalandan gönül koyuyor gibi yapardı. anlardık tabii bizi güldürmek için her şey. babannem de “ de get herüf....” diyerek ya dedemi dürtükler ya da bak işte gene başladı der gibi cık cık yapardı. (bkz: nalet şeytana)
  dedem de kin kin gülerdi önde iki tek kalmış dişleriyle.
  onlar gidince işte, eski tadı kalmadı omaç’ın, sulanmış kuru yufkanın, üzerine ince muşamba serilmiş tahta masanın.