her şeyin daha iyi olacağına inanmak

• bazen boşluğa düşülür elden gelen yapılır edilir, planlar kurulur. herşey tamamken olmakta olan, beyni çürüten terslikler derinlere gömülmeye başlamışken üstüne başka birşey, olanaksız birşey bir kat daha çıkar ve gömülecek olanlar gene dışarıda kalır. hayata devam edebilmenin ise tek bir yolu vardır, umut. gelen, vuran, düşürmeye çalışan hatta ve hatta bazen düşürenler bile umudun karşısında çaresizlikten kıvranır. umudu yaşayabilmek ise ancak küçük şeyleri yaşayabilmekten gelir. küçük şeyler, hayattaki milyonlarca, milyarlarca andan zevk duymak. bazen özlemini çekmek bazense hatırlayıp "keşke değişik olsaydı" diyebilmek... anları yaşayabilmek geçmişe ağlamaksızın, yarına küçük hatırladıkça zevk verecek planlar yapmak, umudu yeşertmek... umut yeşerdiğindeyse seyretmesi öyle zevklidirki, sanki bi akasya'nın rüzgarda sallanışı, yada kiraz ağacının çiçek açmasını izlemek gibi. aşağıya değilde, yukarıya bakabilmek aslen bir ağaç gibi uzayıp gitmek herşeyin daha iyi olacağına inanmaktır. her şeyin daha iyi olacağına inanmak ise yaşayabilmektir. yaşayabilmek ise kelimelerle anlatılamaz güzellikteki kiraz ağacından kiraz koparabilmektir. yaşamın anlarda gizli olduğunu görebilmek açar tüm yolları, yükseltir yaşama olan inancı. borges gibi 85'in de fark etmemek gerekir bazı ufak elmas parçalarını.