agaetis byrjun

• sigur ros'un bu albümü ne kadar karanlık ve depresif olsa da, bunun dışında kalan tek istisnai parça agaetis byrjun'dir. bu denli depresif bir albüme son derece huzurlu ve umutlu bir şarkının adını koymaları da gayet ironik. izlandacasından bir şey anlamasam da bu parçanın müziğinin zihinde bıraktığı etki yumuşak, karların üstünde yuvarlanıyormuşuz da pek mutluymuşuz hissi. zaten anlattığı da yeni bir başlangıç imiş ki bu da pozitiflik ve inanç gerektirir. evet yenildik, kaybettik ama bir sonrakini daha iyi yapacağız demişler. tebessüm ediyorum, ah canım diyorum sadece. sen öyle düşünmek istiyorsan düşün ama yorulmadık mı artık? gerçi bunlar bile agaestis byrjun'in gece uykuya dalmadan dinlenebilecek en doğru parça olması özelliğini değiştiremiyor. (bkz: ninni)