yol

• bir yol çekiyor içim bu sıralar...ama çok uzun sıralar onlar, birbiri ardınca gelen ucu bucağı olmayan sıralar. uzun sıralar. bir koyulsam her şey düzelecek diyorum. diyorum ki ben yürüdükçe sarı anlasın yeşilin değerini. bir koyulsam şu yola diyorum, artık hiç bir şey döndüremesin hatta beni. geride bıraktıkça uğruna savaşmaya değer on yüz bin şey toplayıp bir edeyim kendimi diyorum. bir mesele olsun yol benim için bir kaçış olmasın. bir buluş olsun. öyle bir buluş olsun ki medeniyete bir katkımız olsun, insanlığımıza da rastlayayım yolda. yoldan geçerken uğradığımız duraklarda "yatıya da kalın" denilsin. sonra kalınsın. sonra "devam etmek gerek" diye cevap verilip, gönül alınıp tekrar düşülsün yola. güneş geçirilsin gideceği yere kadar, ay'a hoşgeldin denilsin. yağmur olsun gökyüzünün şemsiyesinden düşen, kar yağsın sonra. ama yol devam etsin. bazen o kadar hızlı gidelim ki tek bir düz çizgi olsun şeritler, alacağı olsun trafik kurallarının. bazen yavaşlayalım. hatta duralım... çünkü nihayetinde yol bizim diyelim. biz dediğim de yine ben ve yol ve kar kalan her şey yanımıza. çünkü yol bizim, çünkü yol olunca varsın. yolsuzken kayıp. bir yol çekiyor içim işte. duruyorum sayıklayıp...