yurt dışına yerleşip pişman olmak

• avrupa'da dil yuzunden - gittigim ulkede ingilizce bilen neredeyse hic yoktu, bir sene nasil gecti bir ben bilirim, amerika'da da insanin iligini kemigini somuren patronlar, danismanlar yuzunden yasadigim olay. anladim ki surunecegim madem nereye gidersem gideyim, bari ulkemde suruneyim, en azindan beni anlayan insanlar olur etrafimda.
  
  amerika'daki somurucu tavirla ilgili de birkac sey soyleyeyim. amerikalilar mesela is yerinden ya da patronlarindan gelen maillere ya da telefonlara mesai disinda cevap vermiyor. ama ben hayatim boyu asiri sorumluluk duygusu yuklenmis biri olarak cevaplamak zorunda hissediyorum. cevap verince de gece gunduz is yukledikce yukluyorlar, somurdukce somuruyorlar, ustune firsat bulurlarsa herkesten az maas veriyorlar. ogrenci oldugum icin yasal limitin de altinda para aliyorum, universite de bu herifleri destekliyor. saglik sigortam da yok bu sebeple, hastalandim ve kac gundur kendi kendime iyilesmeye calisiyorum. aldigim para da ev kirasina, okul harcina, faturalara ve mutfak masrafina gidiyor. alti sene once turkiye'den getirdigim kiyafetleri giyiyorum hala paramparca olmalarina ragmen. bildigin sefil haldeyim. buna ragmen "sen cok guzel somuruluyorsun, mezun etmesek de gitme, hatta kal sana kadro verelim oyle somurelim" diyorlar. buyuk sirketlerden de is teklifleri aldim artik nereden haber aldilarsa kolay somuruldugumu.
  
  turkiye'den kafasini cikarmayip da yurt disini super zanneden tiplere kanmayin. ama yurt disina cikma firsatiniz varsa da kacirmayin, cunku bu onemli bir deneyim hayati ve baska kulturleri ogrenme adina. sadece, herseyin cok kolay ve guzel olacagi hayalleriyle cikmayin yurt disina, cunku somurulurken bir de hayal kirikligi ve kalp kirikligiyla ugrasmak cok zor oluyor.
  
  turkiye'ye doner donmez yapacagim ilk sey duzenli terapi gormek olacak, akil sagligimi kaybettim cunku. tabi beni ozgur birakirlarsa...