• yıl 1992, kahramanlarımız henüz ortaokul 1. sınıftalar. ders boş geçmekte, gençler ergenlik çağına giriyorlar, herkes farklı şeyler üzerine düşünüyor. gözlüklü arkadaş kağıdı 2,4,8,16 ... şeklinde katlayarak her seferinde kağıdın kalınlaştığını ve alanın azaldığını fark ediyor, bunu sonsuza kadar yapabilse aya bile gidebileceğini keşfediyor. o zamana kadar bu durum bilim çevrelerinde öngörülmediği için büyük bir heyecanla yamuk çeneli, toparlak arkadaşına koşturuyor, durumu kafasını ütüleyerek anlatıyor kendisine fakat içerik arkadaşı açmadığı için olay matmatik dehamızın dayak yemesi ile sonuçlanıyor.

    4 sene sonra matematik dersinde limiti öğrenirken bu konuyu düşünüp, geçmişe dönmüştük, yine döndüm nedense.
1 entry daha
hesabın var mı? giriş yap