gençlerbirliği

• doğma büyüme kahramanmaraşlıyım. 9 yaşında bir çocukken oynadığı futboldan, renklerinden, isminden etkilenerek 3 büyükler dışında da gönül verilecek bir takımın olduğunu düşünerek gençlerbirlikli oldum. hangi takımlısın sorusuna gençlerbirliği dediğimde kimi güldü kimi alay etti kimi ciddiye almayıp asıl takımın hangisi diye sordu. ben ısrarla gençlerbirliği demeye devam ettim. mahalle maçlarında her çocuğun kendi spikeri olduğu zamanlarda "youla" diyerek topu sürdüm. ilk formamı kırmızı siyah tişörtün arkasına 11 numara youla yazarak edindim. büyüdükçe daha iyi tanıdım takımı, taraftarı ve kültürünü... hiçbir takıma hep bir ağızdan küfür edildiğini duymadım. tribününde ailesiyle eşiyle çocuğuyla maça gelen insanlar gördüm. hep taraftar sayımızın az olmasıyla eleştirildik. taraftar futbolun önemli bir rengidir doğrudur. biraz daha desteklemesi gerekiyor takımın. ben ankara'yı görmeden nasıl bir yer olduğunu bilmeden belli bir yaşa kadar kendimden başka gençlerbirliği taraftarına denk gelmeden destekledim bu güzel takımı. küme de düştük. vazgeçmedik. küme düştükten tam 1 yıl sonra ait olduğumuz yere geri döndük. umarım tekrar kalıcı oluruz. bu sezon kadroyu büyük ölçüde koruyan yönetime, teknik direktör erkan sozeri ve ibrahim üzülmez'e, futbolculara, doktorundan malzemecisine ve en çok hiçbir deplasmanda az sayıda da olsa takımı yalnız bırakmayan büyük gençlerbirliği taraftarına teşekkür ediyorum.