ömer alkan

• bir ara tanış olduğum, ultra zeki ve fakat takıntılı bir yazar. gençtir kendisi. otuzuna basmamıştır daha. gelecekte dahi olarak anılacak eminim. çoğu kişinin bencil diyebileceği bir ruh haline sahip. fakat, kendisinden uzaklaşıp yazılarına yakınlaştıkça fark ettiğim şey, insan değil gerçek merkezli olması. ilişkilerinde insana değer vermiyor, ki kendine de değer vermiyordu. konuşuyorsun ve seni sadece analiz için değerli görüyor. son cümleler ondan çıkıyor ve bu cümleler senin üzerine muhteşem bir yorum cümlesi. kırıcı değil belki ama fazla rasyonel, bu da çok rahatsız edici. yorucu...
  
  güncel olaylar üzerine bir kelime etmeye gücenirken, fikir konularında iri mavi gözleri parlardı. işte o konuşmalarında çok tutkuluydu. yazılarında da bir o kadar dolgun cümleler kullanıyor. kitap isimleri her şeyi anlatıyor zaten: söylem, kan, kın, kor, kut
  
  şimdilerde bakıyorum, müthiş bir hızla kitaplarını çıkarıyor. bu hıza içi boş kitaplar beklersin ama bir o kadar dolular. bir dünya kuruyor, bu sadece şiir değil, edebiyat veya sanat değil. bir sistem kuruyor. yıllar sonra neler olacak göreceğiz. bu hıza dayanamayıp patlayacak mı yoksa tarihte bir yer edinecek mi bakalım.