igrok

• beni yine benden almis bir dostoyevski romanidir. kendi ruhunun bu kadar derinliklerine inen bir adami okurken, onun roman karakterlerinden biri oluvermek ne kadar da kolaylasiyor. dostoyevski kendi tutkusunu o kadar samimi anlatmistir ki, romanin kahramanlari rulet masalarinda tum varliklarini yitirirken,siz de kendi tutkularinizla yuzlesirsiniz. bir yandan da mahvettigi kendi hayatini dusunursunuz, iciniz sizlar. ama ona boyle eserler yazdiran da bu komplike, bir okadar da patolojik boyutlarda gezinen ruh hali ve bu hali bize aktarabildigi muazzam dehasidir. yine de insan benim gibi dostoyevski hayrani olunca, kitabi okurken keske hayati daha duzgun olsaymis, adamcagiz daha mutlu olsaymis da, varsin kumarbazi yazmamis olsaymis diyor.