ekşi itiraf

• subatta yeni bir ise basladim arastirmaci olarak. sevgilimin halihazirda calistigi kurum oldugundan kendimi ispatlama cabasina girdim. aylardir bal yapamayan ari gibi viz viz viz ugrasiyordum ama dogru duzgun bir ciktisi yoktu yaptiklarimin. hep bir mahcubiyet icindeydim, isimi soranlara yuvarlak cevaplar veriyordum.
  
  ta ki dune kadar.
  
  normalde toplanti olmasin diye dua eden ben, gittim zorla toplanti ayarladim. sonra cikardim koydum modelimi ve sonuclarini. o nasil bir mutluluk... resmen 5 yasinda piyano calan bebesine bakan ebeveyn gibi gozlerim dolu dolu bakiyorum sonuclara. yavrim benim, ginali guzum ^__^
  
  o kadar gerilmisim ki en son hoca omuzlarimdan tutup bravo, cok iyi is cikarmissin, burdan alir yururuz dedi. ancak o zaman gulumseyebildim. o ana kadar gulmeyi bile unutmusum ya la.
  
  mahcubiyet ve yetersizlik hissi oyle bir yukmus ki dunden beri posturum bile duzeldi. simdi actim muzigimi, demledim cayimi, zevkle calisiyorum. hayat cok mu guzel lan. ehe ^__^