65 mülkünü darüşşafaka'ya bağışlayan adam

• “ben 2 yaşındayken anne-babam ayrılıyor, babam tekrar evleniyor. babam beni hiç aramadı. onu hiç görmedim. yıllar sonra kardeşimle görüştüm. onun çocukları var. fedakâr annem dikiş dikerek beni okuttu. kısıtlı koşullarda çok sade yaşadık. annem çok çalıştı, elinden geleni yaptı. kirada yaşadık, sonradan küçük bir evimiz oldu...
  
  tek hayalim vardı, evlenip çocuk sahibi olmak. o da olmadı, başaramadık. birkaç teşebbüsüm oldu, kız tarafı vazgeçti. annemi düşündüm, gelecek hanımla annem mutlu olmasaydı zor olurdu. ben de çekimser davrandım. kısmet olmadı. hayatımın en büyük eksik tarafı evlenip çoluk çocuğa karışamamaktı. belki çoluk çocuğu olanlar mallarını bağışlarken daha fazla düşünür, ben hiç düşünmedim bağış yaparken. imkânı olanlar eğitime katkı yapsın, hayır kurumlarına destek versin.”
  
  orhan kandemir, 81 yaşında /hayatlar hikayeler.