ağlamak

• sevgilinin doğum günüdür, yılın ikinci ayının yirminci günü. beraber kutlama şansına erişilen ilk doğum günü sevgilinin yirmikinci yaşına denk gelmektedir.^* parti falan ayarlanamamış, 6 metrekarelik odada başbaşa geçirilmektedir doğum günü, güller, pasta, hediye derken yatağa uzanılır. ahmed arif hasreti anlatmaktadır kendi sesinden. sevdiceğin gözleri uzaklara dalar, zemin kattaki odanın duvarlarını deler bakışları, uzaklara, gidenlerin dönmediği yerlere bakar, yıllar önce ellerini bırakıp giden babasını arar gözleri, hiçbir zaman bulamayacağı sıcaklığını arar. için burkulur...
  bu kez seni sarar ahmed arif'in sesi, şimdi yanına uzanmış olan sevgili için döktüğün göz yaşlarını hatırlarsın, havasız bir yurt odasında içeri kaçak soktuğun votkayı tek başına yine aynı şiirleri dinleyerek bitirdiğin günü. için burkulmuyordur artık, birşey yıkılıyor, kalbinin maden ocakları göçüyordur artık. kafanı yastığa gömersin, ayıptır ağlamaz erkekler, hele sevgilinin doğum gününde.
  hasret, vuslat, imkansızlık, mucize hepsi geçmiş birbirine, sıkar kalbini... şaşırır sevgilin, düşünmemiştir senin neler düşünebileceğini, babasız geçen bir gençliğin acısını, deli gibi sevdiğinin başkalarına kanmasının acısını hissedersin.
  ezilir için, yıkılır, votka boğaz yakar hem, babasızlık da... kafanı yastığa gömersin, ayıptır ağlamaz erkekler...
  hele sevgilinin doğum gününde.