cennet

• adamin biri olmus.. ve kendini dunyanin en guzel alabalik nehrinin kenarinda bulmus. gokyuzu masmaviymis ve adamin elinde en kalitelisinden bir olta duruyormus. onunde bir nehir uzaniyormus: mukemmel bir alabalik nehri, kimi yerde hizli, kimi yerde yavas akan bir su kutlesi... adam butun omru boyunca "balik tutacak biraz vaktim olsa" der dururmus meger.. cennette oldugunu anlamis. tam olmasi gereken yere oltayi atmis, ardindan su dalgalanmis, kocaman bir balik suyun yuzune cikmis. sicradikca etrafinda sular dalgalaniyormus.. baligin kuvveti ve rengarenk goruntusu adami korkuyla karisik bir hayranliga suruklemis. biraz mucadeleden sonra baligi yakalamis. buyuk bir balikmis. rengi de ne kadar canliymis. baligi birakip yeniden nehre donmus. yine baligin biri havaya sicramis. adam yine bir olta atmis. yine cok guzel bir balik yakalamis. bu mucizeden baska bir sey degil diye dusunmus ve tanri'ya sukretmek icin dizleri uzerine cokmus. lakin gun ilerleyip de adam her girisiminin sonunda balik ustune balik destelemeye baslayinca, bilincinin kiyicigindan bir dusunce kendini hissettirmeye baslamis; bu defa da oltayi kotu bir yere sallamaya karar vermis. adamin oltasina bir balik daha takilmis. adam baligi korkutmak icin baslamis bagirmaya... hicbir sey degismemis, adam her olta atisinda bir balik tutuyormus. o anda anlamis ki, orasi cennet falan degilmis..