mutlu insan

• mutlu insan da ne demek bilmiyorum. görmeyeli çok oldu, cidden... gördügüm son mutlu insan şekli bugün vapura kapilar kapanmadan önce son anda yetişen teyzeydi. ondan önceki de geçenlerde asistanlik sinavini kazanmanin geçici mutluluğuyla bana balik ismarlayan kendini bilmez... onlar da mutlu insan sayilmaz elbette.. neyse, ortalik "mutlu olsa ölecek hastaligi"ndan muzdarip insanlarla dolu. hayir yorganin altinda polyanna falan yok yanliş anlamayin, ama bu kadar da mutsuz olunur mu be güzelim hayatta demek istiyor içimdeki "herşeyi bırakip plajda bar açan adam"... hadi mutsuzluk tamam da ulan hepiniz birden niye ayni standartlarda mutsuzsunuz, diyor patronundan önce işten çıkan öbür gerzek. işten 10 dakika erken çiktiği için yüzünde mutlu bir gülümsemeyle dolaşirken ortalikta elinde çiçekle gezmekten korkmayan adamla çarpişiyor. herşey üstüste geliyor, herkes evinin en karanlik odalarinda oturmayi ve aydinlik tarafa tiksintiyle bakmayi tercih eden, güneş açsa perdeleri kapatan, işyerine gitti mi çikmak, çikti mi girmek bilmeyen, şuuru daima kapali ve kendisiyle sarhoş, baskasinda kendi mutsuzluğunun kanitlarini arayanlarla dolu... hangi yaşamanin mutluluğu, hangi yaşamanin mutsuzluğu bu? yaşamakla ilgisi yok.. mutluluk parodileri, mutsuzluk parodileri...
  aşkı kitaplardan ve filmlerden öğreniyorsak, mutluluk ve mutsuzluk hallerini de yine ayni kitaplardan, filmlerden ve dizilerden öğreniyoruz. bir de zaten çoktan eciş bücüş hale gelmiş insanlardan... ayni iç seslerle yaşiyoruz di mi sanço? hadi onlari da geçtim yaşamayi da oralardan öğrenmeye başladik.. bi de reklamlardan...(okan bayülgenin plastik sesinden mutluluk iki reklam sonra)...
  burada duvara yaziyoruz: mutluluk bir tür şuursuz gülben ergen gülüşü hali, mutsuzluk bir aliye olma durumu değildir... mutluluk bir çubuk değildir... mutluluk bir durum değildir. mutsuzluk bir tutum değildir... akar hemşin deresi, taş dibine göl olur.. napalim..