biyolojiksaat

• intihar istemi, dış uyaranlara bağlı gelişen sosyal bir yanıt değil fizyolojik bir baş edememe hali bana göre. durum nedir, uzman desteği alınmış mıdır bilmiyorum. pek çok uzmanı da elimde olsa kıvırıp büküp çöpe atarım, empatisiz, duyarsız, mekanik tavırlarından dolayı ama denemeye değer bence. beynin kimyası düzelince insanın psikolojisi de toparlanıyor. sorumsuzluğun alemi yok. ortada bir anne varsa, mücadele edilecek, o kadar!
  
  edit: intiharın gerçekleştiği söyleniyor. gerçek olmaması, çocukça bir şaka olması iyi olurdu. sorumsuzluk ve bencillikle suçlayanlar sadece ters psikoloji yaparak motive etmeye çalışıyor, kimse kimseye kızmasın. bir insanı ölüme götüren motivasyonu iyi bilirim. çoğu zaman dış dünyada olup bitenler sadece tetikleyicidir. açık bir yara gibidir insan psikolojisi. minicik yaraya tuz basınca can nasıl yanarsa, normalde gülüp geçeceğiniz pek çok şey yarayı defaten hatırlatır, yakar. o yara kapanmadan bitmez gitme istemi. her gidenle motive eder, her gidenle depreşir.
  
  aileye: okumayın burayı. gerçekse olay, ardına değil önüne bakın. mutlu güzel anlara odaklanın. pek çoğumuz öyle yaptık. acıyı dökün, akıtın ama kendinizi suçlamayın. önüne geçebilecek olsaydınız geçmiş olurdunuz. bu kişisel bir karar. ölümün tesellisi olur mu? olmuyor. tek elde kalan, güzel anılar. çok kayıplar vermiş biri olarak diyorum, o da geçiyor. hayat bu işte fena halde usta.
  
  kalanlar için... bir sabah uyandığında yara kapanmış olacak. yemin ederim. nasıl açken tok olmayı, susamışken suya doymayı hayal edemiyorsan, mutsuzken de mutluluğu tahayyül edememen normal. bilindik, yaşandık... ama doymak var, mutluluk var. daha kredin var. güzel şeyler var. yaz akşamı soğuk bir bira içmek var denize karşı. lezzetli bir yemek yemek var açlığın üstüne . üşüyüp ısınmak var, kaybedip bulmaktan fazlası, aramadan bulmak var. anne olmak var, baba olmak var. aşk var aşk. yokları boşver. tadını bilmedigin bir şeyden mi bahsediyorum şu anda? umut edip öğrenmek var.
  
  burası buraları okuyan tek bir kız çocuğuna: sende ışık var. öyle akıllısın ki, kendi hikayeni yazmaya başlamışsın bile. senin misyonun var.
  
  ve giden kardeşime... senin kararındı, kimse kalıcı bir şey yapamazdı. umarım huzuru bulmuşsundur gittiğin yerde.
  
  edit: birinin hâlâ nefes alıyor olduğunu bilmek ve bu bilginin verdiği mutluluk dışında bir şey düşünmüyorum.