l'amant

• duras'ın sevgili'sinde birbirinize bakmazsınız, söylemez ya da duymazsınız. ama fotoğrafların fısıldadıklarını duymamış ya da görmemiş gibi yapamazsınız.
  
  "bizi görebilmek için, normal olarak büyüp büyümediğimizi görebilmek için, annem resmimizi çektirir."
  
  fotoğraflara daha yakından baktığınızda; "hiçbir zaman merhaba yok, iyi akşamlar yok, iyi yıllar yok. hiçbir zaman teşekkür yok. konuşmak yok. konuşma gereksinimi yok. her şey dilsiz, uzak kalıyor. taştan bir aile işte, ulaşılmaz bir derinlikte taşlaşmış. her gün birbirimizi öldürmeye çabalıyoruz," diye devam ediyor. sevgili bütün fotoğraflarda sessizlik örtüsünün altında kalıyor. kesik, kopuk, kesik, kopuk. öyle ki; "hep aynı geçiyor akşamlar. kardeşlerim yemekleri atıştırıp duruyor, ona tek söz bile söylemiyorlar. bakmıyorlar da. bakamıyorlar ona." ve üç kardeş, bir anne, bir sevgili, çoğunlukla sessizlik, çoğunlukla mantalite ama en çok aldanmışlardı.yapılan yanlış birkaç saniyede bütün evreni sarmıştı. kötü yanlış tanrı düzeyindeydi...