74 entry daha
  • biri sana nasılsın diye sorduğunda uzun uzun sanki dünyanın en önemli sorusuymuşcasına düşünmek. ve bir cevap verdiğinde de yeterli bulmamak. ne anlatırsan anlat nasıl olduğunu tam olarak anlatmaz çünkü, sen bile nasıl olduğunu bilmiyorken..

    insanlara bir şeyler anlattığında aslında ilgilenmediklerini, hemen kısa kesip kendi mevzularına geçtiklerini acı içinde farkettiğinde artık kimseye bir şey anlatmamaya başlamak. onlar anlatırlar, başını sallarsın, hı hı evet öyle dersin, belki gülümsersin, ama bir daha kimseye bir şey anlatmazsın içine dair. bu yüzden giderek yalnızlaşırsın. akşam evine vardığın gibi, bütün zırhlarını üstünden çıkarıp tv karşısında ağlarsın plastik dondurulmuş yemeklerini yerken.

    bu dünyaya niye böyle fırlatılıp atıldığını, neden bu kadar korunaksız bırakıldığını düşünürsün sürekli. senin seçimin değildir bunların hepsi. bu başlangıç. peki bitişi senin seçimin olabilir mi? işte soru budur, bunu düşünürsün artık hep. cevapladığın vakit belki de depresyon off başka şeyler on olur, kimbilir.
176 entry daha
hesabın var mı? giriş yap