yazarların psikolojik rahatsızlıkları

• psikolojik rahatsızlığı olan bir yığın beyinsizle sosyal hayatın içindeyim. bunlar çarşıda, avm'de, ofiste, toplu taşıma araçlarında, atm sırasında, trafikte her yerde. şimdi bir psikolojik sorunum yok ancak gerçekten bozulmak üzere. ulan adam bildiğin şeridinde giderken "aniden" zonk diye duruyor(dikkatinizi çekerim sağa çekme v.s yok bildiğin şeridi kapatmış) ve sevgilisiyle inip kafeye gidiyor. pazarda; pazar arabası ile zaten kalabalık ve dar olan yolu umarsızca kapatıyor ve hepimiz tanrıçamızın iki kilo domates almasını bekliyoruz yolumuza devam etmek için. ofiste(adliye); ulan izne ayrılıyor yerine ben bakıyorum hanımefendinin evraklarını zimmetle alıyorum çekmesine koyuyorum döndüğünde "bu evrakları niye çekmeceme koydun sanki iş biriktirmişim gibi görünüyor" diyor afedersin de gö.üme mi sokaydım evraklarını, toplu taşımada otobüse biniyor ve bağıraa bağıraa harala gürele bir muhabbet "etrafımdaki insanları rahatsız etmeyeyim" düşüncesi yok. yani gerçekten ülkedeki ekonomik kriz, vergi yükü, milletin enayi yerine koyulması, vergimle yapılan yoldan geçmek için para ödemek, avrupalının 4-5 bin avroya bindiği passata burada 60-70 bin liraya binme hayali kurmak, a.k sigarasına en az 15 lira para vermek v.s. bunlar gerçekten umrumda değil ama insanların beyinsizlikleri bu ülkeden sktirolup gitme isteğimin en büyük sebebidir hatta başka bir gezegende kibar, empati kurabilen, çevresindeki insanların davranışından nasıl etkileneceğini düşünebilen, sorgulama yetisi olan, her türlü fikre saygılı insanlarla başka bir gezegende fanusun içinde yaşamaya razıyım.