yarim

• bir murathan mungan şiiri:
  
  geceleri yalnız,
  yarım yatakların
  mezar ayazı
  kesik sol kol
  susma pahası
  suyu çekilmiş kuyu
  kör sabır sabit duruş
  imanın yetindiği
  noksanlığın uğultusu
  
  şimdi çok yıllar geçti
  hatırlamak bile eskitiyor insanın içini
  
  kim bilir, kime ne kadar borçlandığımdı
  yaralı bir narsiste haram olmak
  sonrası acı iman:
  kendimi bıraktım intihar eder gibi hayata
  usul usul yaşattım onu
  usul usul kendimi azalttım
  çocukluğumda kırlar geleceğe benzerdi
  şimdi hiçbir şey geleceğe benzemiyor
  akşamları yatmadan önce saçlarını okşayan bir el yoksa
  gün yarım, uykun yarım, yarının yarım kalır
  sabahların yaşlı doğar, aydınlığın kısalır
  
  yıl dediğin ne ki, hepsi geçti
  yalnızca yarım kaldım