haftada 6 gün çalışmak

• diğer sektörleri bilemem ama, beyaz yakalı statüsündeki plaza çalışanları için "kendime saygım yok" kilidinin açıldığı aşamadır.
  
  hangi beyaz yakalı, haftanın altı gününü işine vermesini gerektirecek kadar önemli bir iş yapmadığı halde o yetişmez, bu tam olmaz, o öyle yapılırsa müşteri beğenmez diyerek (veya demeyerek) kendini işe vermek zorunda değilken bunu yapıyorsa tek kelimeyle "hayatsız"dır. böyle insanların iş bitirdiğini de, yaptıkları işin umdukları gibi olduğunu da görmedim. sürekli bir pürüz vardır, sürekli kapatılması gereken bir açık vardır ancak hırslı çalışanımız hayatın akıp gittiğinin asla farkına varmaz. üstüne üstlük kendi hayatsızlığına başkalarını da dahil eder, kendisi yapacak bir uğraş bulamıyor diye başkası da bulmasın ister.
  
  yapılacak en iyi şey, böyle insanların yoğun olduğu ve bu tip çalışmanın övüldüğü yerlerden uzak durmak. güç de olsa bu mentaliteyi benimsememiş makul iş yerleriyle karşılaşılıyor, onları tercih etmek ve geride kalanlara prim vermemek, kısa zamanda olmasa da uzun vadede bir değişiklik yaratabilir ve çalışma koşullarını iyileştirebilir. bahaneyle insanımız vaktinde iş yapmayı ve başarısızlığı sindirmeyi de öğrenebilir.