4 kuşak önceki dedeleriniz bu vatan için ne yaptı

• 90'lı yılların başı edirnenin bir köyünde koca nenem ve koca dedem vardı. eski insanlar, yaşlar minimum 85. koca dede gazi, kafasında hep ay yıldızlı kalpak. beni avluda koşarken yakaladı mı seslenip mavi plastik ibriği uzatır bende gider avlunun altındaki emme basma tulumbadan doldurur götürürüm kendisine. kollarını sıvar, kalpağı kafasından bir tek o zaman çıkar, muhtemelen birde uyurken. kafasını öne eğip dök işareti yaptıkça ibrikten suyu avuçlarına dökerim abdest alsın diye..
  
  ellerini kuruladıktan sonra deri yeleğinin cebinde ya tadelle ya hobby olur mutlaka, eğer yoksa kahveye yollar beni, ''kahveye git beni koca dedem yolladı de'' diye tembihler, bilirim ki 1 şişe tamek cepte..
  
  koca nenem pamuk, ufacık maviş gözlü bir kadın, yüzü hep güler, öyle güzel bakar ki sana o gözleriyle kalbin ısınır.
  
  ne zaman gidip yanına otursak kalkar, eskiden kartonla satılan finger bisküvilerinden ve biraz lokum çıkarır koyar tabağa getirir.
  
  özel televizyonların yeni yeni çıkmaya başladığı zamanlar, akşam haber saatinde içerideki siyah beyaz televizyon açılır, onun haricinde televizyon seyretmezler, alışmamışlar televizyona, ben sabahları kalkınca kahvaltı yaparken açar üzerinde bulunan kanal arama düğmesini sağa sola çevirerek bulduğum yunan kanallarından yunanca çizgi filmler seyrederim, çocuk her dilde çocuk anasını satayım...
  
  nenem müziğe bayılır, ufak kırmızı bir el radyosu var, bazen trt fm açar hem dinler hem titrek sesiyle eşlik eder.
  
  bir gün avludayız, annem ve nenem mısır ayıklıyorlar, bir kısmı haşlanacak bir kısmı közlenecek :) rüya gibi lan.. radyoda çanakkale türküsü çalmaya başlar. o boncuk maviş gülen gözlerden ilk defa yaş aktığını görürüm, uğraşsa bile saklayamaz kurban olduğum, çok sonra öğrenirim ki iki abi vermiş çanakkale'de toprağa...
  
  burnunda enfiye ile haremde oğlanların ve 7 milletten hatunun koynunda sızanların yavşak torunları oturdukları yerde hiç ses çıkarmadan oturmaya devam etsinler! birilerinin hesap sorması gerekiyorsa o hesabı soran değil vermesi gereken taraf olduğunuzu cümle alem biliyor, altında kalır domuz gibi inlersiniz!...