10 entry daha
  • getiremezsin, uzgunum. mumkun olsaydi 1 yil icinde ben geri getirirdim. senin benim gibi yuzbinlerce insan geri getirirdi. olmuyor malesef...
    canin yaniyor, biliyorum. bu aciyi kabullen. caninin cok yanmasinin normal oldugunu kendine tekrarla ve zamanla azalacagini bil, yeter. henuz cok yeni. en az bir kac ay ver kendine ve bunu bir tek senin yasamadigini hep aklina getir.
    ben kendimi hep babamin daha iyi ve guzel bir yerde, tamamen iyi oldugunu(ölmeden önce aylarca bilinci kapali yatalak yasadi), bu dunyanin ve insanlarinin pisliklerinden ve zorluklarindan kurtulmus oldugunu dusunerek avundum hep. kendimi inandirdim. yeri geldi annemi de inandirdim. ise yariyor mu? sanirim evet... umarim oyledir gercekten de...
    hayat gercekten bir kalp grafisi gibi; inisli cikisli hep. senin yerinde ben de bulundum. yasamak cok agir geldi bazen. tek dusunebilsigim sey ölumdu hatta bi ara. bir ara annemin daha fazla uzulmesine kiyamadigimdan vazgectim. sonra sabret gececek, her sey duzelecek dedim. her sey duzeliyor... mukemmel olmak zorunda degil ama bircok sey yoluna giriyor zamanla. sen iste, sen inan ve cabala yeter ki. hic beklemedigin neler oluyor, neler... can disinda giden her sey geliyor.
88 entry daha
hesabın var mı? giriş yap