sonbahar rüzgarları

• turhan oğuzbaş'ın bir şiir kitabı. aynı isimle bir de şiiri vardır ki... copy paste değil alınteriolarak yazılmayı hak eder..
  
  şimdi yoksun,
  içimdeki istanbul'a yağmur yağıyor,
  ıslanıyorsun...
  üsküdar'da katibimi söylüyor bir kadın
  bir tramvay son sefere çıkıyor kadıköy'de
  bir rüzgar sonbahaı denize döküyor sokaklardan
  eskimiş hatıralarla hazin hazin...
  şimdi ıslanmış bir martı gibisin gecelerde
  altın mavisinde denizin...
  
  şimdi yoksun.
  içimdeki istanbul'da sabah oluyor.
  sensiz bir sabah... üstelik paramparça
  aklımdan kötü şeyler geçiriyorum.
  oysa "öl" deseler kanım akmaz
  her şeyi unut diyorsun, "unutamıyorum"
  kan tükürür gibi tüküremem geceyi sokaklara
  içimdeki bir gitarın telleri kopar
  kuşlar da yok deli gibi mavilerde
  ve saçlarından ağlarını örsün balıkçılar...
  
  şimdi yoksun.
  içimdeki istanbul'da akşam oluyor.
  saçların kadar siyah bir akşam
  bu istanbul, o istanbul değil yavru ceylan
  nereye gitsen avunamazsın
  hangi aynaya baksan bir yabancı gülümser
  hangi sokaktan geçsen kapılar kapalı
  bir göç başlar gençliğimizin hayal şehrine o zaman
  anlatır sisler içinde macerasını bir yalı...
  
  şimdi yoksun.
  içimdeki istanbul'da sonbahar var
  göğsüne bir çınar yaprağı düşüyor,
  alıp öpüyorum önce.
  sonra emirgan'da denize atıyorum; sarı, yeşil.
  emirgan'da saçların aklıma geliyor,
  ağlıyorum...
  seni bırakıp bırakıp gitmenin hüznü katar katar
  
  şimdi yoksun.
  içimdeki istanbul'da sonbahar var.