ummak

• arife kalender şiiri
  ummak
  
  gözlerin ağrıyor
  ki onların mavisinde yıkardı anan
  günlerin kirlerini...
  
  çivite yatırılmış güvercin kanadı
  yoruldu çirkinle sevişmekten
  teninden belli...
  
  görünce adada serçeleri
  çatılar ardına saldığın güneş
  kayısı dalında sallanır çocukluğun
  unutuşun ortasındaki pınar sesi
  anılarda kanat çırpmalara vurgunsun
  öküzboku değmemiş çayırların
  nisan kokusuna...
  
  gebe kadınlardır mevsimsiz meyve uman
  ummak yaşamaktır
  gözlerin ağrıyor
  ağrısa da...
  
  aktaranın^* yorumu: üç noktalar redif