6 entry daha
  • ailenin, zihinsel engelli bir çocuğa sahip olduğunu öğrendikten sonra geçirdiği bazı evreler vardır:

    ilki şok evresi: her kim olursa olsun, engelli bir çocuğa sahip olduğunda yaşayacağı travmatik durumdur. bu evreyi atlatamayan ebeveynlerin bir kısmında intihar vakaları bile yaşandığı görülmüştür. elbette destek çok önemlidir. özellikle anneye, verilecek manevi destekle ayakta durması sağlanacağından dikkat edilmesi gerekir.

    ikincisi: reddetme evresi: şoktan çıkan aile fertlerinde yaşanan ikinci durum. "hayır bu çocuk benim olamaz" ya da "ben böyle bir çocuk dünyaya getirmiş olamam" gibi yorumlarla bu çocuğu reddetme başlar. işte kimi zaman özellikle de babalarda bu çocuğu ve dünyaya getiren anneyi terk etme durumu oluşur. kaçar, gider. anneyi suçlar ve asla istemez.

    üçüncüsü: kabul etme evresi: en önemli evredir. artık şoktan kurtulmuş ailenin, engelli bir çocukla nasıl yaşaması gerektiğini öğrenmek zorunda olduğu ve bu çocuğa hayatlarının sonuna kadar bakmakla, onun ihtiyaçlarını karşılamakla yükümlü olduklarını anladıkları andır. ve bunun için eğitime başlarlar. çocukla ilgilenecek her aile ferdi belli bir eğitimden geçer. yani profesyonel yardım alırlar.

    engelli bir çocuğun eğitimi, ne kadar küçük yaşta başlarsa o kadar etkili olur. hayatını idame ettirebilecek kadar çok şeyi öğrenmesi engelli çocuk için önemlidr. engelli çocuk, ailesinin yardımı, sevgisi, ilgisi ile ayakta durur. engelli olan çocuğuna bu özveriyi gösteren aile, dünyadaki en kutsal insanlara sahip ailedir.
16 entry daha
hesabın var mı? giriş yap