beççeha-yı asuman

• bir çift ayakkabının öyküsüdür özette, evet. bununla beraber aslında, hem toplumsal bir yara olarak hem de psikolojik bir vaka olarak fakirliğin, sömürü öğelerine hiç de başvurmadan, çünkü buna gerek duymayacak kadar aşinadır yönetmen gündelik yaşama, anlatıldığı majid majidi filmi. aynı zamanda iki çocuğun yüzlerindeki ifadelerle mükemmele yakın derecede başarılı olarak yansıttığı bir yaşam parçasıdır. eğlence değil sanattır, dramdır ve de saygı duyulası bir şaheserdir.
  
  güzel bir ahlak dersi de vardır filmin mühtevasında bir ayrıntı tadında ama sanırım artık modern-kapitalist dünyada bu tarz kurallar çok abes kaçıyorlar. yine de hatırlatmak isterim, hoştur çünkü...
  
  --- spoiler ---
  kız babasına bir bardak çay getirir. baba şeker de ister. (o sırada adamın önünde büyük bir şeker kayası vardır ve elindeki spatulayla onları küp haline getirmek için kırmaktadır.) kız "baba önünde bir sürü şeker var ya" der. bunun üzerine baba
  "bu şekerler kırmam için camiden gönderildi, bizim değiller. sen bizim şekerlerden getir" der.
  --- spoiler ---
  
  hamiş: yine annemle birlikte seyredebildiğim bir filmdir. bu bakımdan ayrı yeri vardır benim için.