56 entry daha
  • bu ve buna benzer başlıkları ne zaman görsem üniversitenin ilk yılındaki bir anım aklıma geliyor.

    bir gün samimi olduğum bir arkadaşım telefondan bir kızın fotoğrafını gösterdi, "bu kızı tanıyor musun?" diye sordu. kızı tanımıyordum ama bizim okuldan olduğunu biliyordum, zaten o kıza dikkat etmemek mümkün değil çünkü cidden bayağı alımlı ve hoş bir kızdı. "siması tanıdık geliyor, hayırdır niye sordun?" dedim.

    "bu kız seni beğeniyormuş" dedi. "taşşak geçme lan" dedim, "bu hatun siksen bana bakmaz" diye ekledim. ihtimal vermiyordum böyle bir şeyin olabileceğine. bu lafın üzerine whatsapp'ı açtı kızın attığı mesajları gösterdi. kız cidden tanışmak istemiş benimle. vay amına koyim dedim kendi kendime, hissettiğim tek duygu şaşkınlıktı. "sen de tanışmak istiyor musun?" diye sordu. balıklama atladım tabi. çünkü niye tanışmak istemeyeyim aq?

    neyse kızla tanıştık, birkaç kez görüştük. sıcakkanlı, hoşsohbet bir kızdı allah için. samimiyet kurmaya, sohbet açmaya çalışıyordu sürekli. olması gerektiği gibi davranıyordu kısacası. peki ben ne yapıyordum? olması gerekenin 180 derece tersi davranıyordum. sanki hoş bir kızla buluşmada değil de iş görüşmesinde gibiydim. aman ters bir şey söylemeyeyim, yanlış bir hareket yapmayayım diye aşırı kasıyordum kendimi. hal ve hareketlere olumsuz yansıyor tabi bu. kız 10 gülüyorsa ben 1 gülüyordum, yanlış anlar diye fiziksel temastan mümkün mertebe kaçınıyordum, ağzımdan çıkacak her kelimeyi iki kere düşünüyordum, rahat değildim kısacası. hatta şu detayı çok net hatırlıyorum: ilk buluşmadan sonra ayrılırken "görüşürüz" demek fazla samimi kaçar diye "iyi günler" demiştim. kız yüzüme dik dik bakıp sert bir ses tonuyla "görüşürüz" demişti. şimdi düşününce işin ikinci üçüncü buluşmaya kalmasına şaşırıyorum, kız orada siktiri çekse haklıymış aslında. iyi günler ne amına koyim resmi bir ortamdan mı çıkıyorsun avel oğlu avel ? bir insan birlikte olmak istediği bir kıza samimi davranmaktan niye çekinir?

    sonuç olarak olmadı o iş, başka mallıklarım da vardı ama daha fazla anlatmayayım yoksa kendime tekme tokat dalasım gelecek. kızı kaçırdığımdan değil ha yanlış anlaşılmasın, geçmişte ne kadar aptalca hareketler yaptığımı hatırladığım için.

    bu kadar yazıyı pollyannacılık oynamak için yazmadım. hakkında bu kız bana bakmaz dediğiniz kızların çoğu gerçekten de size bakmaz. zaten önemli olan nokta bu değil. varmak istediğim yer şu: o kız size baksa da bu aşağılık psikolojiden kurtulmazsanız, sırf güzel diye bir kızı kendinizden daha yukarıda görürseniz o kızın sizden soğuması çok kısa sürer. hasbelkader ilişkiye başlasanız bile kızı elinizde tutamazsınız. sen bile kendine saygı duymuyorsan elin kızı diye duysun? iyilik meleği mi bunlar aq?
177 entry daha
hesabın var mı? giriş yap