restoran + mum + keman + diz çökme + yüzük

• evlenme bile teklif etmedim. ikimizde evleneceğimizi biliyorduk. evleneceğimiz zamanı, iş, kariyer, askerlik, şehir içi/dışı durumlarımızı konuştuk o kadar. sonra da tüm o detayları geride bırakıp nikah tarihi aldık.
  
  evleneceğimi daha çıkmaya başlamamızın 5. günü hissetmiştim (ama söylemedim) herşey kendiliğinden 6-7 yıl sonra gelişti.
  
  hikayenin toplamı bugün 17 sene ediyor. bazı şeyler gereksiz arkadaşlar. sevgi gibi bir kavramı hareket/davranış/eylem ritüellerine hapsederseniz kendinizi sınırlar, farkında olmadan o sınırların/duvarların içine hapsolursunuz. başka sınırlar sizi daha çok kısıtlar.
  
  hayır hepsi bir yana keman ne ya ? zorunda mıyız ?
  
  evlendik evleneli mumları 3 kez elektrik kesintisinde yaktık.
  
  restoran ok ama heyecandan mideye kramp sokmaya gerek yok. ye iç eğlen mutlu ol sev, sevil. tören işleri keyif kaçırır.
  
  diz çökme: bunu bu ülkede yapanı küçük görürüm. minnesota'da soğuk bir akşamda restoranda değilsin. bu yaptın mı? bekle sırada baby shower. sonrası "hayat sana komple golden shower".
  
  yüzük: yüzük önemli. yüzüğümü hiç çıkarmam. ailemden görgüm. annem ameliyat olacağı zaman çıkaramadılar da canı nasıl acıdı :( hayatında hiç çıkamadı ne annem ne babam. siz de çıkarmayın. işlemeli dangoz yüzüklerden almayın new york steak kalınlığında... kro musunuz ?