doğan apartmanı

• serdar-ı ekrem sokak istanbul’da en sevdiğim sokaklardan biri. doğan apartmanına da dışarıdan hayran hayran çok baktım, fotoğrafladım.
  
  bugün galata’da fotoğraf çekerken bir araç çekimimizi böldü. o esnada trafik sıkıştı. aracın içindeki kişi özür diledi. önemli olmadığını belirttik. “doğan apartmanı var, orda da güzel fotoğraf çekersiniz” dedi.
  
  “evet ama içeri almıyorlar” dedik. “güvenliği arıyorum, yeğenlerim gelecek diyeceğim. beş dakikaya gidin.” dedi.
  
  inanmaya inanmaya gittik, kapıda güvenlik karşıladı. terası tarif etti. ben anlamadım, sadece avluyu göreceğimizi sanmıştım. öyle bir teras da hayal etmemiştim. ki avlusu da muazzam güzel.
  
  avrupa’nın eski tip asansörlerine benzeyen bir asansörle 5. kata çıktık. bir kat daha yürüyerek çıktık ve kalbimi gümbür gümbür attıran bir manzara ile karşılaştım. tepemde güneş. işin güzel tarafı her yerin insan yığını olduğu istanbul’da, bir yanda aşık olduğum galata kulesi önümde dersaadet, boğaz. terasta dört dönüp manzarayı içimize çektik. ilk yarım saat oradan oraya bakmaktan tek bir kare dahi çekmedik.
  
  burası akşam ışıl ışıl nasıl oluyordur diye hayallere daldık. ta ki uyandırılana kadar.
  
  neyse artık canımız çekerse namlı’nın otoparkına gideceğiz.
  
  güzelsin be istanbul.
  
  bu anı da burada dursun, gözüme ilişirse beni mutlu etsin.