nalan

• ilk dinlediğim anda istemsizce aklıma direkt attila ilhan'ın aysel git başımdan şiirini getiren şarkı.
  "aysel git başımdan ben sana göre değilim,
  ölümüm birden olacak seziyorum,
  hem kötüyüm, karanlığım biraz, çirkinim.
  aysel git başımdan seni seviyorum.."
  aysel git deyince gitmiş midir acaba attila ilhan'ın başından. hiç sanmıyorum. hem sen attila ilhan'sın yahu, ne kadar çirkin olabilirsinki? üçüncü şahsın şiirini yazan bir insan ne kadar çirkin olabilir?
  neyse konumuz bu değil. bir de bu şarkı, vladimir mayakovskinin şu şiirini getirdi aklıma:
  "hayatın en hüzünlü anı,
  mevsimine kapıldığın kişinin
  bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını
  anladığın andır..."
  bazen ne yaparsan yap, olmuyor işte. üzeceksin karşındaki insanı biliyorsun, bile bile de 'gel yan' diyemezsin ki.
  anca;
  "sana yanığım ama bu ateşi harlama,
  nalan
  dizinin dibi çok güzel yer ama yaşayamam ben orada." dersin.
  adam baştan uyarmış nalan, yine de sen bilirsin. sevdim ben bu şarkıyı, dinleyip duruyorum bakalım.