ey şehir

• “ey şehir”
  yılmaz odabaşı’nın sakla yamalarını kalbim isimli kitabında bulunan şiiri.
  
  “sisler iner bütün dağlardan
  uyuyan şehrin üstüne.”
  –s. george-
  
  ey şehir,
  yaralı yatağım benim,
  unutmadım sokaklarına meteliksiz dadandığımı
  ve hollere, bulvarlara, kokulara acemi
  şarkısız kadınlara abandığımı…
  
  unutmadım göğünde kanımın alazlandığını
  ve dökülmesinler diye yaprakların
  ağaçlarında nöbetçi kaldığımı…
  
  ey şehir,
  sende kaldı hemşehrilerim;
  anılarda giderek küllenen kederlerim,
  sende tedirgin sevinçlerim, hazin yenilgilerim.
  dağlarda kartalların kanat şakırtıları,
  uyur mu koynunda hâlâ eski sevgilileri?
  
  ey şehir,
  kal öyle içinde kalelerin.
  kal, evlerinin ışıkları yanıp sönsün, yanıp sönsün.
  karpuzlar çatırdasın avlularında,
  külhanbeyler üşüşsün bulvarlarına!
  
  ellere ne şehir benim, düş benim;
  gündüzlerinin göğünde güvercinlerim,
  buruk bir sızıdır daha içinde kederlerim…
  
  ey şehir,
  yaralı yatağım benim,
  birazdan akşam olacak
  karacadağ’dan kalkan kuşlar saçlarına konacak…
  unutma ben yine yılmaz’ımdır;
  yorulmuş, yanılmış, yılmamışımdır;
  nafile karıştırma saçlarını bitmiş, kalmamışımdır.
  ey şehir, kalmamışımdır…