harzem özger

• 1995 yılında sağ ayağımdaki bir problemden dolayı gittiğim çapa'da ki doktorum. o zamanlar kendisi doçentti ben de 14 yaşındaydım ve yuruyemiyordum. hastalıgımdan sonra korktugum tek şey harzem hocaydı. sozlukte adını gorunce şaşırdım ve o gunler aklıma geldi. benden istemediği film çeşidi, tomografi, mr, tahlil kalmayan guzel insandır kendisi. beş kez de biyopsi var tabi. ama bunların tek nedeni beni hastaneye yatırmayı başaramamasıdır. dalında turkiye'nin onde gelen doktorlarındandır. ben çocuklugun verdiği duyguyla ondan korkuyordum ama bu adam bir nevi beni hayata donduren insandır. hiç unutamadıgım bir diyalogumuz vardır:
  (tedaviden sonra bir kontrolde)
  
  - hocam merhaba nasılsınız?
  + ooo seni yururken gormek ne guzel
  - sayenizde hocam. size nasıl teşekkur etsem az.
  + hastaneye yatsaydın teşhis için bu kadar uğraşmazdık ama neyse artık. şimdi iyisin. şoyle uzan bi muayene edeyim seni
  - ne uzanması ben iyiyim ya gerek yok
  + uzan olm kontrol korkma
  - yok uzanmam iyiyim ben
  + kızıyorum haberin olsun
  - hocam ben bir şey sormaya geldim size ya
  + sor bakalım
  - ben basket oynamak istiyorum yeniden. onumuzdeki ay antrenmanlar başlıyo katılabilir miyim? babam siz evet derseniz gonderecekmiş
  + hımmm. şimdi sen bi tomografi çektir bakalım ne var ne yok. olmazsa bir de mr alırız.
  - ne mrı ya ne tomografisi hocam ben basket diyorum
  +sen bilirsin olm sonra tekrar yuruyemezsen burda bana ağlama yatırırım hasteneye
  - yok yok ben bıraktım basketi falan tamam. hadi ben kaçtım gorusuruz. iyi gunler...
  + olm gel bir mr sadece...
  
  allah gostermesin ama boyle bir rahatsızlığı tekrar yaşasam beni iyileştireceğine inandığım tek doktor. titiz insan, hayatımın donum noktasında ki baş kahramanım.