yaşanılmış en büyük rastlantı

• -kız kardeşimin doğumundan bir kaç ay önce rüyamda bir kız bebek görmem. gözlerinin rengi, saçları, burnu... tüm ayrıntılarını beynime işlemiş olmam. gördüğümün aynısı bir kardeşe sahip olmam.
  
  -rüyamda kız arkadaşımın annesi, doktor kuzenim ve kendimi bir masada yemek yerken görmem. ertesi günü kız arkadaşımın annesi ile karşılaşmam. akşam eve gelen babamın "hadi gidip bizim oğlana sürpriz yapalım" demesi ve hiç planda yokken 3 saat yol çekip kuzenin çalıştığı hastaneye gitmek. bu tür rüyaların alakasız insanlarla beraber sürekli devam etmesi, sürekli o gün bitmeden o ayrı insanlarla bir şekilde karşılaşmam.
  
  -sözlükte iş hayatı üzerine bir yazı okuyup yazarın yazdıklarına biraz içerlenmem. biraz sitemkar biçimde aksi bir görüş hakkında kendisine yine sözlük üzerinden mesaj atmaya çalışmam (ben kolay kolay kimseye böyle bir şey için mesaj atmam sözlükten) ama tam mesajı imla vs için kontrol ederken sekmeyi mesajı gönderemeden kapatmam ve mesajın afedersiniz p.ç olması. sonra üşendiğim için tekrar yazmamam. 2 gün sonra saat gece yarısını çoktan geçmişken benim tekrar mesaj atmayı düşünmem ve o sırada mesaj atacağım yazarın bana iş teklifi için mesaj attığını görmem. sevgilimle beraber hayalini kurduğumuz işin birebir aynısı teklif etmesi... kendisiyle uzun uzun görüşmemiz... bir takım problemler yüzünden projeden vazgeçme kararımı kendisine belirtmek için arama kararı aldığımda telefonuma kendisinin proje iptali hakkında mesaj attığının haberini yanlışlıkla almam (burası biraz karışık aslında ama askerdeydim, akıllı telefonum evdeydi diyeyim kısaca). sadece iş teklifi sayesinde korkularımın üstesinden gelip sürekli ertelediğim iki önemli konuyu halletmem... o dönem iş hayatı yüzünden kafayı yemekten beni kurtardığı için kendisine ne kadar dua ettiğimi ben bilirim. kendisinden çok şey öğrendim, sağolsun.
  
  -hazırlık okurken kendi bölümüme gidip bir hocaya yol sormam, o hoca ile güzel bir muhabbete başlamamız ve dakikalarca hocanın bana cesaret verici şeyler söylemesi ve o dönem içinde bulunduğum karanlıkta bir ışık olacak bilgiler vermesi... ayrılmadan önce bana "sen hazırlığı bitir sonra beni bul, ben senin tüm korkularını yenmene yardımcı olacağım, seni iyi bir mühendis yapacağım!" demesi. kendisini hazırlık bitince ve bölümüme başlayınca bir daha görememem, arayıp bulamamam (adını unutmuştum). derslere ek olarak bir alanda kendimi geliştirmek için hoca arayışına girdiğimin duyulması sonucu birisine yönlendirilmem ve kendisiyle belki bir yıl sonra tekrar karşılaşmamız. 3-4 yıl boyunca yanından ayrılmamam. sayesinde part time işe girmem, aile geçindirmem, çok farklı bir vizyon kazanmam, inanılmaz beceriler elde etmem (o beceriler sayesinde evime gerçek anlamda ekmek götürebildim çok zor zamanlarda)... bana o gün koridorda cesaret veren o kadınla görüşmek için randevu alındığı, kendisinin ve eşinin ülkemizde alanında gerçekten başarılı ve bilinen insanlar olmasını bir kenara koyuyorum. çok iyi bir insandı, bizi çok severdi, üstümüze titrerdi resmen. bir gün arkadaşlarımızla beraber yanında çalışırken ne içersiniz diye sorması ve benim şaka olsun diye "espresso ya da bol köpüklü latte olmadan güne başlayamam ama elden ne gelir..." demem. hocanın (ağız alışkanlığı hoca diyorum, profesördü kendisi) bunu şaka olduğunu bilmesine rağmen, gülmemize rağmen ertesi gün envai çeşit espresso, latte vs dolu poşetle gelmesi, dertlerimizle tek tek ilgilenmesi, cebimizde paramız var mı yok mu diye sürekli ağzımızı yoklaması, yemeklere götürmesi, ders kitaplarımızı bile alması... allah ondan razı olsun.
  
  yazıya başlarken aklımda daha niceleri vardı, unutuverdim. arada ben edit gireyim buraya. basit basit rastlantıların hayatımda çok fazla yeri var.