yanlış hayat doğru yaşanmaz

• bende "elimizdekiyle yetinmeliyiz, daha fazlasi icin kicimizi yirtmamaliyiz" demek isteniyormus hissi uyandiran laf. soz obegi, tumce. bok. belki de ben yanlis anliyorum, olabilir.
  
  bazi ozelliklerimiz var hepimizin. bazilarimizda dogustan "on" geliyor, bazilarimizda "off". degistirebilecegimiz ve degistiremeyecegimiz seyler var hayatta ve kendimizde. dogdugumuz, buyudugumuz ve yetistigimiz ortam cok cok onemli bir rol oynuyor geri kalan yasamimizda. bunlar genelde degistiremeyecegimiz seyler oluyor. aklimiz erene kadar is isten gecmis oluyor zaten. peki istedigimiz hayati yasamamizi engelleyen, bize yanlis gelen seyler "mutlak degismez" engellerse o zaman ne yapmamiz gerek? elimizde olmayan sebeplerse bizi kisitlayan seyler? o zaman kime isyan edecegiz?
  
  oturup "ne yapalim bizim de kaderimiz boyleymis" diyerek kabullenelim mi? ben dunyayi gezmek istiyorum belki. abuk sabuk islerde calisip eglenerek yasamak istiyorum diyelim. gencligimin tadini cikara cikara, cilginlar gibi degerlendirmek istiyorum belki zamanimi. ama omzuma yuklenmis sorumluluklar var diyelim. geride birakamayacagim, ilgilenmekle yukumlu oldugum seyler var mesela. o zaman kim verecek bana bu hayatin hesabini? bana gore yanlis bir hayat olsun bu mesela. "ama benim hayalini kurdugum yasam bu degildi" olsun. hep baska seyler yapmayi hayal ederek, idareten gunu kurtaran bunaltici ve monoton bir hayatim olsun. o zaman karsima cikip da "yanlis bir hayat dogru yasanmaz arkadas bosuna kasma!" diyen adami odunla dovmem mi ben?
  
  hepimiz elimizden geleni yapiyoruz, elimizden geldigince. hayat cok matah bir skim degil zaten. eldeki malzeme bu iste. yogurup duruyoruz, ondan ne cikarirsak kâr sayiyoruz. sorgula sorgula da bir yere kadar, neyi becerebiliyorsak oyuz iste.