hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

• lise birdeyken öğleci olduğumuz dönem kuzenle sabah etüdü yapmaya heves etmiştik. il merkezindeki dershaneye gitmek için sabah erkenden otobüse binip kuzenle buluşup bir iki saat ders çalıştık, ardından da yarım saati beşyüz bin lira ^* internet kafede oturduktan sonra okula gitmek için yol aldık. tam internet kafeden çıkınca yandaki dondurmacıya dikkat kesildim, hesabıma göre cebimde bir milyon liram kalmıştı. beşyüz bin lira otobüs parası , dedim kalana da dondurma alırım. beşyüzer binlik dondurma alıp parayı verince bir baktım ki başka para yok, " abi dondurmayı geri alır mısın ?" dedim , adam da gayet ciddi şekilde " ekmek mi lan bu " dedi. kuzen durumun komikliğine gülüyordu, ben de trajikliğine... kuzene sordum "halaoğlu sende para varmı" diye , o da son otobüs parası kaldığını söyleyince neyse yürürüm artık dedim. yürürüm dediğim mesafe de tam 10 kilometre.
  
  dondurmayı yiyip tabana kuvvet yürümeye başladım , yolu yarıladığım zaman da otobüs durağında sınıf arkadaşıma denk geldim , üzerimde üniforma var zaten okula gittiğimi anladı ," yürüyerek mi gidiyorsun paran yoksa beraber gidelim " dedi , bende gururuma yediremedim "yok bazen dershane çıkışı yürüyerek gidiyorum iyi oluyor " dedim. semte vardığımda ilk iki ders geçmişti zaten , bende çark edip eve gittim. " 50 kuruşun var mı " mottolu tırrek videolarına her rast gelişimde aklıma bu anım gelir .