bottle rocket

• yönetmenlerin takıntılı oldukları meseleleri hastalıklı biçimde çözmeye çalışmaları, tabiri caizse aynı filmi üst üste çekmeleri ve zaman ilerledikçe bu alışkanlıktan aşamalı biçimde kurtulmaları beklenir ancak bu wes anderson'ın ilk filmi ve meselesi aile değil. ama şimdi sinemasının alamet-i farikaları olan, tarzının en belirleyici noktaları bu filmde de saptanıyor, travmatik durumlar karşısında kahramanların hep serin kanlı duruşu, dramatik olması gereken olayların özellikle saçmalaşması, sonra bu olayların parça parça ve müzik ile tersten dramatize edilmesi, ferahlık veren mekanlar, resimler. film bitince seyircide yarattığı garip, ismi konamayan his. kahramanları hep deli,bencil ama hayranlık uyandıran kişiler.
  
  james caan,bill murray,gene hackman ve bill murray üzerinde aynı karakterin izi sürülebiliyor, böyle benzersiz bakış sahibi bir sinemacının ilk filmini seyretmek mühim ama kronolojik davranmaya gerek yok, geriye bakılarak da çözülebiliyor, öylesi daha zevkli hatta.