it must be heaven

• dün katar’da ajyal film festivali kapsamında gösterildi. yönetmende filmden sonra soru cevap yapmak üzere salondaydı.
  
  öncelikle güzel bir film. bunu en başta yazmalıyım. kendi dili var yalnız sürekli metaforlardan gidiyor. sürekli... bir sanat veya otör film (ne derseniz artık) olarak çok emek harcanmış o belli. cgi efekt var, ünlü oynatılmış, filistin/fransa/amerika geziliyor vs...
  
  anlatmak istediğini her şekilde anlatıyor evet ama bu izleyici için yorucu olabilir. yönetmen haliyle tüm bu filmin geçtiği ülkelerde bulunmuş ve ona göre bir portre çizmiş. ancak bu bölgeler hakkında bilginiz yoksa yapılan göndermeleri anlamanız zor. özellikle fransa’da geçen hikayeleri. netekim tr’de yaşayanlar olarak filistin’de, tüm medyadaki amerikan kültürü pompalamasından amerika’da geçen hikayelerin demek istediğini az çok anlıyorsunuz. ancak yolu fransa’dan geçmemiş olanlarımız kadınlarının güzellikleri dışında (birde askerler) pek bir şey anlayacağını düşünmüyorum.
  
  finalde sormak istediğim sorular vardı, mesela bu anlatım dilini ve ya bir yönetmen/sanatçı olarak insanın kendi özlerinden/doğduğu yerde kaçamaması aşılamayan ve halen geçerli bir arguman mıdır diye ama zaman kalmadı tabii...
  
  yönetmende çok iyi birisine benziyordu. yani bölge insanına göre gayet sivri dilli ama belli ki kafası çok açık.
  
  filme trt’ninde katkı yaptığını görmek sevindirici. ancak bunu adamın özelinde mi yaptılar yoksa “filistin”i görür görmez desteği yapıştırdılar mı bilinmez ancak aynısını bir türk yönetmen yapacak olsaydı yardım ederler miydi tartışılır çünkü film hristiyan ayiniyle başlıyor ve baştan sona alkol içiliyor.
  
  kesinlikle izlenesi bir yapım ama tavsiyem film izlemeyi seven bir grupla izlenmesi. dialog çok çok az olduğundan akarken film hakkında konuşmak keyifli gelecektir.
  
  bu arada film ne hakkında onu özetlemek lazım; kendisini oynuyor bir yerde yönetmen. filistin hakkında bir hikaye yazıyor, komedi tarzında. bunu önce fransa’da sonrada amerika’da yapımcılara göstermek için yola çıkıyor. bu esnada dışardan bir göz olarak yorumladıklarını beyazperdede de bize gösteriyor tamamen metaforlarla dolu olarak.