çocuğa türkçe isim vermede seçenek azlığı

• olmayan durumdur.
  
  abay - türk ve altay mitolojisinde yeryüzü tanrıçası.
  ada - çevresi bütünüyle sularla çevrili kara parçası.
  ada kutay - türk mitolojisinde gök âleminin (cennet’in) efendisi. ülgen.
  adal - ün kazanmış, ünlü, bilinir.
  adayış - ideal uğruna çaba sarf etme durumu.
  akın - arkası kesilmeyen ilerleme.
  akınalp - kendini sürekli geliştiren güçlü ve bilge kişi.
  akşin - beyaz tenli kadın.
  aktuğ - türk mitolojisinde iyilik tanrısı. aktu.
  alkım - gökkuşağı.
  alp - yiğit.
  alparslan - arslan gibi güçlü erkek. 2. büyük selçuklu devleti’nin en güçlü hükümdarlarından biri.
  alpay - yiğit.
  alpdem - dürüst ve güçlü kişi.
  alper - yiğit.
  alperen - dürüst ve güçlü kişi.
  alptekin - 1. iyi huylu yiğit. 2. gazneliler devleti’ni kuran türk hükümdar. alp tekin.
  alsancak - osmanlı ve türk bayrakları için kullanılan dolaylama.
  altan - altın kelimesinin farklı bir bazı tarihî şive ve lehçelerdeki telaffuzu.
  altay - türk, altay ve moğol mitolojisinde dağ tanrısıdır
  altın - tarih boyunca dünyada değerini kaybetmeyen bir maden.
  altınay - değerli kişi.
  anı - hatıra, geçmişte kalan olay ve durumlardan bugüne kalan.
  anıl - 1. amaç. 2. hafıza.
  arat - türk ve altay mitolojisinde korkunç dev balık. ölüm balığı
  arca - temizce.
  arçuray - türk ve çuvaş mitolojisinde ormanları koruduğuna inanılan varlık.
  arda - 1. işaret çubuğu. 2. sonra gelen.
  ardıç - kışın yaprak dökmeyen güzel kokulu bir ağaç.
  ardıl - birinin ardından gelip onun yerine geçen kimse, halef.
  argun - orta asya’da yaygın olan bir hayvan.
  arıkan - türk ve altay halk inancında ve mitolojisinde iyi ruh. aruğ han.
  arıl - tüm kötülüklerden temizlenmiş.
  arın - 1. güneşin vurduğu dağ yüzü, bakı. 2. temiz.
  armağan - 1. hediye.
  arsıl - kumral, koyu kestane rengi.
  arslan - 1. kedigillerden yırtıcı bir hayvan. 2. mecazen cesur.
  asena - türklerin kutsal saydığı efsanevi kurt. 2. göktürk hanedanının soğdakça adı.
  asral - güçsüzleri koruyan, himaye eden. (nehcü’l-feradis: s. 23.)
  asu - çok hareketli çocuk.
  asutay - hırçın at.
  aşkın - çok fazla. 2. üstün.
  ata - geçmişte yaşayan büyük.
  atakan - hükümdar olan ata.
  atalay - bilinir olan, ünlü.
  atay - türk ve moğol mitolojilerinde ceza tanrısı. suçluları cezalandırır.
  atılay - bilinir olan, ünlü. atalay>atılay
  atınç - atılgan, önderli eden.
  atilla - 1. idil ırmağı gibi parlak. (kelime anlamı) 2. ünlü hun hükümdarı.
  attila - 1. idil ırmağı gibi parlak. (kelime anlamı) 2. ünlü hun hükümdarı.
  ayal - kadın.
  ayaz - türk, altay ve orta asya mitolojilerinde, özellikle kazaklarda ve kırgızlarda soğuk tanrısı.
  aybars - 1. güçlü ve güzel. 2. hun imparatorluğu’nda atilla’nın amcası.
  ayben - ay gibi güzel.
  ayberk - güçlü, dayanıklı ve güzel olan.
  aybey - tarihte aybeg olarak bilinen bir isimdir. memluk devleti’nin kurucusunun adıdır. 2. ay gibi güzel yüzlü.
  aybike - ay gibi güzel.
  aybüke - ay gibi güzel.
  ayça - hilal.
  aydem - etrafına bilgisiyle ışık saçan, erdemli kişi.
  aydın - 1. ışıklı. 2. türk mitolojisinde efsanevi ozan. aşık aydın olarak da bilinir. müzisyenlerin, şairlerin, aşıkların, ozanların atasıdır.
  aydilge - akşamları sessizlik içerisinde dilek dileme.
  aydoğan - doğuşuyla etrafa mutluluk saçan.
  aydoğdu - 1. ay gibi güzel. etrafa mutluluk veren. 2. osmanlı’nın kurucusu osman bey’in yeğeni.
  ayhan - 1. ay kağanı. 2. türk ve altay mitolojisinde türklerin atası sayılan oğuz han’ın annesi. karahan’ın eşidir.
  ayınç - heybet, hürmet.
  aykun - türk mitolojisinde güç tanrısıdır.
  aykut - eski türklerde kutsallığını aydan geldiği düşünülen kutsal güç.
  ayla - ayı saran ışık çeperi, hale.
  aylan - açık ve şeffaf kişi.
  aylin - ayı saran ışık çeperi, hale.
  ayra - açık seçik olan, yalanı olmayan, şeffaf insan. (kaynak: nehcü’l-feradis)
  aysat - türk ve altay mitolojilerinde güzellik tanrıçası.
  aysun - ay gibi beyaz tenli.
  ayşil - dolunay.
  baran - varan, ulaşan.
  barçın - 1. türk mitolojisine göre oğuz ülkesini yöneten kadın beylerdendir. 2. ipek kumaş. (nehcü’l-feradis: s. 49)
  barış - savaşın bitirilmesi, savaşsız yaşama.
  bartu - zenginlik.
  başak - 1. okun ucu. 2. bir burç adı. 3. buğdayın üst kısmı.
  başar - başarılı kişi.
  başat - herkesten güçlü.
  batı - güneşin batış yönü.
  batu - bahadır.
  batuhan - 1. güçlü hükümdar. 2. 13. yüzyılda yaşamış altınordu hükümdarı. moğol imparatorluğu’na bağlı altın orda’nın kurucusudur. 1240 – 1255 yılları arasında altın orda devleti’ni yönetmiştir.
  batukan - 1. güçlü hükümdar. 2. 13. yüzyılda yaşamış altınordu hükümdarı. moğol imparatorluğu’na bağlı altın orda’nın kurucusudur. 1240 – 1255 yılları arasında altın orda devleti’ni yönetmiştir.
  batur - türk ve altay mitolojisinde cesaret tanrısı. 2. cesaretli, yiğit.
  baturalp - cesaretli.
  baybars - 1. pars gibi güçlü. 2. memluk devleti’nin en güçlü sultanlarından birinin adıdır. moğolları yenebilen tek müslüman hükümdar olarak bilinir.
  bayhan - zengin hükümdar.
  bayram - kutlu gün.
  belen - türk mitolojisinde yolculuk tanrıçası. pelen ana olarak da tanınır. yolcuları korur.
  belgin - şeffaf, yalan söylemeyen, dürüst.
  belin - güzelliğiyle etrafa şaşkınlık veren.
  belit - her şeyin temelinde olan önerme.
  beliz - işaret.
  bengi - sonsuzluk.
  bengisu - ölümsüzlük suyu, ab-ı hayat.
  bensu - su gibi aziz.
  berçin - cömert.
  berdi - türk mitolojisinde bir bey.
  beren - akıllı.
  berge - türk halk inanışında esin veya ilham anlamına gelir. bergü veya bergi de denir.
  bergen - türk ve altay mitolojisinde akıl tanrısı, mergen.
  bergin - sağlam, güçlü.
  beril - azimli, kendini adayan.
  berin - soylu.
  berk - sağlam, güçlü.
  berkan - geçmişine bağlı.
  berkant - sözünün eri.
  berkay - sağlam, güçlü.
  berke - kamçı
  berkehan - 1. güçlü hükümdar. 2. 13. yüzyılda yaşamış altınordu hükümdarı.
  berki - ilerideki, önde olan.
  berkin - sağlam, güçlü.
  berksan - meşhur.
  betim - akılda canlanan görsel, hayal.
  bilçin - bilgili kadın.
  bilge - bilgili, âlim. 2. ünlü bir göktürk kağanı.
  bilger - doktor. 2. akıllı.
  bilgesu - bilgisi okyanus gibi olan, âlim.
  bilgi - insan aklının erebileceği olgu, gerçek ve ilkelerin bütünü.
  bilgün - bilgin.
  bilkan - bilgili.
  birdem - eski türkçede “birlik” anlamına gelir.
  birkan - soylu. soyu biricik olan.
  birol - biricik.
  birsel - hareketli.
  birsen - biricik.
  boday - buğday tenli.
  bolga - 1. istikbal, iyi gelecek, yaşamın olayları.
  bolgan - olay, hadise.
  bora - 1. fırtınalı yağmur. burmak fiil kökünden gelir, eski ve orta türkçede buragan şekli de vardır.
  boran - 1. türk, altay ve moğol mitolojilerinde yağmur tanrısı. 2. fırtınalı yağmur.
  böke - kahraman
  börte - türk, moğol ve altay mitolojisinde kutsal hayvan ve ulusal sembol. asena.
  börteçin - türklerin ergenekon’dan çıkmasını sağlayan demircinin adı.
  börü - türklerin kutsal saydığı efsanevi kurt.
  buğra - türk mitolojisinde karahan’ın oğludur. 2. erkek deve.
  bulcahan - mitolojiye göre türklerin ve moğolların ilk atası olan kağandır. tüm türkler ondan türemiştir.
  bulunç - vicdan.
  buluş - icat, yeni keşfedilen.
  bulut - sıvı hâle gelmeden atmosferde dolaşan su zerreleri.
  bumin - 1. baykuş. 2. tarihte büyük bir türk kağanı.
  burcu - güzel koku. 2. damla sakızı kokusu.
  burça - türk mitolojisinde zenginlik tanrısı.
  burçak - taneli bir bitki. eski türklerde zenginliğin simgesidir.
  burçin - maral, karaca.
  burla - türk efsanelerinde, halk öykülerinde ve masallarında söylencesel kadın cengaver. savaşçı kadın motifini simgeler.
  burşin - türk mitolojisinde ikiz atlar. ak burşun ve kök burşun adlı uçabilen iki at. (burşun>burşin)
  büge - büke olarak da kullanılır. türk mitolojisindeki efsanevi ejderhanın adıdır.
  büke - türk mitolojisindeki efsanevi ejderha.
  büklüm - 1. güzel saçlı. (mecazen) 2. kıvrımlı.
  cengiz - “deniz” kelimesinin moğolca ve bazı türk lehçelerindeki eşdeğeridir. anlamı “deniz”dir. 2. büyük moğol hükümdarı.
  ceren - 1. türk ve altay mitolojisinde ve masallarda konuşan at türü. ciren veya ceyren de denir. konuşabilen, sıra dışı bir hayvandır. 2. dişi geyik, ceylan.
  ceyhun - amuderya ırmağı. orta asya’nın en uzun nehri.
  ceyla - sevimli, uzun boylu, güzel yüzlü insan. (kaynak: ttes s. 200)
  coşkun - heyecanlı kimse.
  çağaşan - çağının ilerisinde öngörüsü yüksek olan.
  çağatay - 1. yavru at. 2. cengiz han’ın bir oğlu.
  çağdaş - uygar, çağın gereksinimleri ile uyuşan.
  çağla - 1. kuru yemişlerin ham durumu. 2. coşkulu kimse.
  çağlam - çağlayan, şelale.
  çağlar - coşkulu kimse.
  çağlayan - şelale.
  çağrı - 1. doğan, çakır kuşu. 2. davet.
  çekşin - çekici kadın.
  çelik - su ile sertleştirilen demir.
  çetin - zorlu.
  çiçek - bitkinin açılarak renkli görüntüler oluşturan kısmı.
  çiğde - hünnap ve hünnap rengi.
  çiğdem - türlü renklerde açan bir kır bitkisi.
  çiğnem - mutlulukla harcanan bir nefeslik an.
  damla - sıvıların yuvar hâlindeki durumu, katre.
  değer - yüksek nitelik, kıymet.
  delişmen - hareketli, cesaretli, çılgın, aşkı arzulayan.
  demir - 1. demir. 2. türk ve altay mitolojisinde demir tanrısı.
  demirhan - türk ve altay mitolojisinde demir tanrısı.
  demirkan - türk ve altay mitolojisinde demir tanrısı.
  deniz - su yolları ve boğazlar yoluyla okyanuslara bağlanan büyük su birikintisi.
  denizalp - deniz gibi hırçın ve güçlü.
  deren - derleyen, düzenleyip işleri yoluna koyan.
  derin - 1. içten gelen, yoğun. 2. ileri mertebede olan.
  devrim - mevcut düzeni değiştirmek.
  dilek - içten gelen istek.
  dilge - isteyiş.
  direnç - zorluklara karşı gösterilen çaba, dayanma gücü.
  direniş - bir düşünce ya da durumu vazgeçmeden savunma.
  diriliş - 1. yeniden üstün hâle gelme. 2. islam’da ölümden sonra yeniden canlanma.
  doğa - yaşamın var olduğu alan, tabiat.
  doğan - bir kuş türü.
  doğanay - ayın ilk ve parlak hâli.
  doğulay - türk ve yakut mitolojisinde açgözlülük tanrısı. sınırsız servete sahiptir.
  doğuş - 1. gök cisimlerinin semada görülmeye başlaması. 2. ana karnından çıkış.
  dolunay - yeni ay.
  doruk - en üst nokta.
  duralp - her zaman yiğit ve mert olan.
  durmuş - uzun ömürlü.
  dursun - uzun ömürlü.
  duru - berrak.
  durualp - iyi kalpli yiğit.
  duygu - his.
  duygun - duygulu, hassas.
  düşsel - hayal içinde.
  ece - 1. kraliçe. 2. güzel kadın.
  ecem - 1. “kraliçem” anlamında bir isim.
  ediz - 1. değerli kimse. 2. uygurların önemli hanedan soylarından biri. 3. yüksek.
  efil - körpe bitki yaprağı.
  egemen - bağımlı olmayan.
  ekin - olgunlaşmış tahıl.
  ekinç - kültür.
  elçin - karşılıklı yardım. (eliçin>elçin)
  eldem - cana yakın.
  elgin - farklı, diğerlerinden başka.
  elvi - büyü. dlt yelwü>tt elvi
  emek - harcanan çaba.
  emrah - bu isim eski türkçedeki amrak kelimesinden gelmektedir. göktürklerde amrak adında bir kağan da vardır. anlamı sevimli, sevgilidir.
  emre - aşık, tutkun.
  engin - açık deniz.
  eralp - yiğit.
  eray - güzel yüzlü yiğit.
  erbatur - yiğit.
  erce - yiğitçe savaşan asker.
  erdal - genç.
  erdem - ahlak ve etik değerleri ifade eden kavram.
  erden - el değmemiş.
  erdenay - türk mitolojisinde tanrıların insanlara bildirmek istedikleri iyi kararları insanlara ileten ruh.
  erdi - amacına ulaşan.
  erdinç - güçlü.
  erdoğan - doğuştan yiğit olan kişi.
  eren - sezgisi yüksek ve yiğit kişi.
  erenalp - sezgisi yüksek ve yiğit kişi.
  erenay - deneyimli.
  erge - nazlı.
  ergin - yetişkin, olgun.
  ergül - moğ. örgöl. türk ve moğol mitolojisinde hayırdua anlamında kullanılan bir söz.
  ergüz - ilkbahar.
  erhan - yiğit hükümdar.
  erinç - 1. ulaşılan dilek. 2. eski türkçede “şüphesiz” demektir.
  eriş - pek çok, çok fazla.
  erkan - yiğit.
  erke - 1. enerji. 2. türk mitolojisinde baştan çıkarıcı, ayartıcı tanrıçadır. nazlı olarak tanımlanır.
  erki - türk mitolojisinde zenginliği ile ünlü bir bey.
  erkin - 1. özgür. 2. uygurların erken dönemlerinde kullanılan bir bey unvanı.
  erkunt - güçlü erkek.
  erkut - kut sahibi erkek.
  erman - yiğit.
  erol - “yiğit ol!” anlamında bir kelime.
  ersen - yiğit.
  ersin - yiğit.
  ersun - yiğitliğini gösteren.
  ertan - sabahın ilk saatleri.
  ertuğ - savaşçı.
  ertuğrul - dürüst ve güçlü kişi.
  esen - sağlıklı.
  esin - ilham.
  esinti - hafif rüzgâr.
  esli - türk mitolojisinde iltekin’in oğludur.
  esri - kaplan rengi.
  esrin - kaplan rengi. et esringü>esrin
  etkin - aktif, çalışkan.
  evren - kainat, varlığın tamamı.
  evrim - biyolojik ve zamansal değişim.
  evşen - eve mutluluk veren.
  eylem - mevcut duruma karşı verilen mücadele.
  ezgi - melodi.
  gece - günün kararmasıyla oluşan vakit.
  gediz - göl.
  gerçe - türk mitolojinde kara han’ın kızıdır.
  giray - kırım hanlarının kullandığı san.
  giz - sır.
  gizay - sır saklayan güvenilir kişi.
  gizem - aklın almadığı sır.
  gizlem - herkesten farklı, ezoterik.
  gök - sema.
  gökalp - 1. mavi gözlü yiğit. 2. ertuğrul gazi’nin amcası.
  gökay - mavi gözlü.
  gökben - mavilik içinde engin olan.
  gökbörü - türk, moğol ve altay mitolojisinde kutsal hayvan ve ulusal sembol. asena.
  gökçay - estetik görünüşlü.
  gökçe - gösterişli.
  gökçek - sevimli
  gökçen - gökcen şekli de vardır. güzel anlamına gelir.
  gökdeniz - gözleri mavi ve deniz gibi engin kişi.
  gökhan - türk ve altay mitolojisinde gökyüzü kağanı.
  gökhun - doğu hun imparatorluğu.
  gökmen - 1. kutlu. 2. orta asya’da bir dağ.
  göksel - gözlere ait, semavi.
  göksu - yağmur.
  gökşen - 1. gökkuşağı. 2. gökyüzü kadar mutlu.
  gökşin - gökkuşağı.
  göktuğ - göktürk kağanlığı’nın egemenlik simgesi.
  göktürk - tüm türkleri tek çatı altında toplayan türklerin atası imparatorluktan olan.
  gönül - kalp, yürek. yürekteki sevgi.
  gönülay - iyi kalpli.
  görkem - güzel görünüş, estetik.
  görklem - güzel.
  gözde - üstün tutulan.
  güçlü - 1. kuvveti fazla olan. 2. onuncu uygur kağanı (küçlüg bilge kağan).
  güler - güleç.
  gültekin - 1. bir göktürk asilzadesi: kül tigin. 2. “prens parçası”, her şeyiyle prens anlamında bir kelime. eski türkçede “kül” ismiyle parçası manasında isimler yapılmıştır.
  gülümser - güleryüzlü.
  gülüş - gülme.
  gümüş - değerli bir maden.
  gün - 1. türk ve altay mitolojisinde güneş kağanı. 2. 24 saatlik zaman dilimi.
  günay - güneş gibi ışıldayan, etrafa bilgi yayan.
  günce - insanın özel bilgilerini günlük olarak paylaştığı betik.
  gündoğdu - 1. eski türklerde adaleti simgeleyen isimdir. güneş gibi adaletli doğan. 2. neşrî’ye göre osmanlı’nın kurucusu osman bey’in amcası.
  gündüz - 1. günün ışıdığı saat aralığı. 2. osman bey’in babası.
  gündüzalp - osmanlı beyliği’nin kurucusu olan osman gazi’nin babası ertuğrul gazi’nin soyundan olup, çeşitli kaynaklara göre ertuğrul gazi’nin babası veya oğludur.
  güner - tan vakti.
  güneri - çağdaş, çağın gereklerine göre hareket eden.
  güneş - 1. türk mitolojisinde bir bey. 2. samanyolu galaksisi’nin yıldızı.
  güney - kuzey kutbu’nun tersi istikamette olan yön.
  güngör - neşe içerisinde yaşayan.
  güral - kırmızı yanaklı.
  güray - etrafına ışık saçan.
  gürdal - soylu.
  gürel - dinamik.
  gürhan - 1. türk mitolojisinde dib-yafku’nun oğludur. 2. güçlü.
  gürol - her zaman yiğit ve cömert olan.
  gürselin - coşkulu.
  güven - korku yaşamaksızın bağlanma.
  güvenç - güvenilir, emin kişi.
  güzhan - türk mitolojisinde dib-yafku’nun oğludur.
  hazal - son bahar yaprakları.
  ılgar - hızlı ve etkili karar verebilen kişi.
  ılgı - türk mitolojisinde taş-beg’in oğludur.
  ılgın - esinti, hafif rüzgâr.
  ılık - 1. aklıselim kararlar verebilen, acele ve yanlış kararlar vermeyen. 2. soğukla sıcak arası.
  ılım - ölçülü davranma erdemi.
  ırmak - akarsu.
  ışık - aydınlık.
  ışıl - parlayan, güzel görünüşlü kadın.
  ışılay - ay gibi parlayan.
  ışıltı - etrafa saçılan aydınlık.
  ışın - ışık demeti.
  ışınç - etrafına ışık saçma.
  idel - bkz. idil. idil isminin kırım türklerinde kullanılan türevi.
  idikut - kut sahibi, devleti yönetme yetkisine sahip kişi.
  idil - 1. volga nehri’nin türkçedeki adı. 2. pastoral şiir.
  igen - çok, çokluk içerisinde olan. (nehcü’l-feradis: s. 186)
  ilâtun - imparatoriçe.
  ilay - ülkenin en güzel kızı.
  ilayda - su perisi.
  ilber - önder. bir ülkenin kurucusu.
  ilberk - ülkeyi güçlü hâle getiren, lider.
  ilbilge - 1. ülkeyi bilgisiyle yönlendiren bilgili kişi. 2. tonyukuk’un kızı, bilge kağan’ın eşi. hukuki olarak göktürk kağanlığı’nın son hükümdarıdır. (il-itmiş bilge kağatun)
  ilerk - ülkenin gücü, ülkenin güçlü yöneticisi.
  ilge - bkz. ilke.
  ilgi - bağlılık.
  ilhan - hükümdar.
  ilhatun - imparatoriçe. ilâtun.
  ilkay - hilâl.
  ilke - temel bilgi.
  ilker - ilk erkek çocuk.
  ilkut - tanrı tarafından ülkenin yönetme gücünün verildiği kişi.
  ilkutay - tanrı tarafından ülkenin yönetme gücünün verildiği kişi.
  ilöge - 1. başbakan, başvezir. 2. uygurların en önemli başvezirlerinden biri. (il ögesi ınançu bilge)
  ilteber - türk kağanlığı ve hazar kağanlığı’nın siyasi hiyerarşisinde kendisine vergi toplama ve bunun belirli bir miktarını türk kağanına ödeme görevi bulunan boy başkanlarına verilen addır.
  iltekin - 1. türk mitolojisinde buğra han’ın oğludur. 2. türk prensi.
  ilten - türk, altay ve moğol mitolojisinde dağ tanrısıdır. daha çok altay adıyla bilinir.
  ilter - 1. ülkeyi içinde bulunduğu zor durumdan çıkarıp, derleyen. 2. kutluk kağanlığı’nın kurucusuna ülkeyi derleyip topladığı için ilteriş unvanı verilmiştir.
  iltuğ - bağımsızlık nişanı.
  imer - çok zengin.
  imge - zihinde tasarlanan, bilinçte beliren olay.
  imre - türk mitolojisinde ilkbaharda görünüp titrek ışıklar saçarak göğe yükselen kutsal varlık.
  inal - türk mitolojisinde korkut ata ve diğer soyluların tahta çıkardığı kayı boyundan türk.
  inanç - eski türklerde bu isim ınançu şeklinde kullanılıyordu. gönülden bağlanma anlamındadır.
  inci - kelimenin aslının çince olduğu da iddia edilir. sedef renginden süs taşı.
  inel - kapgan kağan’ın küçük oğlu olan göktürk sultanı.
  ipek - 1. hayvansal olarak üretimi yapılan değerli bir iplik ve kumaş türü. 2. mecazen yumuşak.
  irteriş - 742’de “il-itmiş kağan” sıfatı ile çin imparatoru ve özellikle basmillerin desteği ile tahta çıkan türk kağanı.
  istenç - irade.
  izdem - tema.
  izel - iz bırakan, unutulamayan.
  izer - yapıt, eser.
  kaan - türk ve moğol hükümdarlarına verilen ad, kağan, hakan.
  kağan - türk ve moğol hükümdarlarına verilen ad, kaan, hakan.
  karaca - 1. esmer. 2. geyikgillerden bir hayvan.
  karahan - 1. türk mitolojisinde dib-yafku’nun oğludur. 2. güçlü hükümdar.
  kardelen - karların arasında açan bir çiçek.
  kartal - çok güçlü bir yırtıcı kuş.
  kaya - 1. sert. 2. büyük taş kütlesi. 2. ertuğrul bey’in dedesi: kaya alp.
  kayaalp - osmanlı devleti’nin kurucusu olan osman bey’in büyük dedesi olan süleyman şah’ın babası ve ertuğrul gazi’nin dedesi.
  kayahan - kaya gibi güçlü hükümdar.
  kayhan - aslı kayıhan’dır. güçlü hükümdar manasına gelir.
  kayra - 1. yeniden, tekrar. (nehcü’l-feradis: s. 209) 2. bağışlayıcı. 3. eski türk mitolojisindeki bağışlayıcı varlık.
  kayraalp - merhametli yiğit.
  kıraç - 1. verimsiz toprak. 2. her türlü zorluğa dayanan.
  kıvanç - övünç, iftihar.
  kıvılcım - 1. harekete geçiren ilk devinim. 2. ateş parçası.
  kongar - koyu kahverengi.
  koral - sınır muhafızı.
  koralp - yürekli yiğit.
  koray - yürekli, korkmayan.
  korkut - 1. dolu tanesi. 2. eski türk inanışındaki ak sakallı bilge.
  köksal - temelli hâle gelmiş, sağlam temeller üzerinde duran.
  kuba - toprak rengi. (arapçadaki kuba farklı bir isimdir.)
  kubat - büyük boyutlu.
  kural - bir konuda izlenmesi gereken yol. yasa.
  kurtuluş - zor bir durumdan esenlikle çıkma.
  kut - türk, moğol ve altay şamanizminde ve halk inancında kutsal enerji, yaşam gücü.
  kutal - tanrı tarafından ülkenin yönetme gücünün verildiği kişi.
  kutalmış - tanrı tarafından ülkenin yönetme gücünün verildiği kişi.
  kutay - 1. ipek. 2. kutlu.
  kutlu - 1. tanrı tarafından ülkenin yönetme gücünün verildiği kişi. 2. uğurlu, saygıdeğer.
  kutlualp - tanrı tarafından kutsanmış savaşçı.
  kutpay - nasip.
  kuzey - 1. kuzey kutbu’nun bulunduğu yön. 2. soğukkanlı.
  kürşat - nihal atsız’ın bozkurtların ölümü adlı romanında çin kaynaklarında a-shih-na chieh-she-erh olarak bilinen türk savaşçıya verilen addır. kürşat, 13 mayıs 639’da 40 askeriyle birlikte çin sarayını basmıştır.
  laçin - 1. yiğit. 2. bir memluk sultanının adı. 3. kartal. (ismin aslı laçın’dır.)
  maral - dişi geyik.
  meltem - deniz kıyılarında, gündüzleri denizden karalara, geceleri ise karalardan denize doğru esen hafif şiddetli rüzgâr.
  mengü - 1. eski türkçede sonsuzluk anlamına gelir. 2. türkiye türkçesi ağzılarında semah anlamında kullanılır.
  meral - dişi geyik.
  mergen - türk ve altay mitolojisinde akıl tanrısı, bergen. (nişancı anlamına gelen moğolca mergen ismi farklıdır.)
  meriç - kuş iskeleti.
  mete - mö 209 – mö 174 arasındaki türk-hun (hiung-nu) hükümdarıdır.
  metehan - mö 209 – mö 174 arasındaki türk-hun (hiung-nu) hükümdarıdır.
  mutlu - mesut, sevinçli.
  müren - 1. türk, moğol ve altay mitolojisinde ırmağın koruyucu ruhu. 2. ırmak.
  ogün - mutlu olunacağı düşünülen idealize gün.
  oğuz - 1. türklerin en büyük boylarından biri. 2. türklerin atası olduğuna inanılan efsanevi kişi. 2. sağlam, kudretli.
  oğuzhan - 1. güçlü hükümdar. 2. türk ve altay mitolojisinde türklerin atası.
  okan - 1. anlayışlı. 2. türk ve altay mitolojisinde barış tanrısı.
  okay - türk ve altay mitolojisinde sihirbaz tanrısı. su altında yaşar.
  oktay - ok gibi güçlü ve çevik kişi.
  olcan - aslı olca han’dır. türk ve moğol mitolojisine göre türklerin ve moğolların ilk ve ortak atası olan kağan.
  olgu - varlığı kanıtlanmış kavram.
  olgu - varlığı kanıtlanmış kavram.
  olgun - bilgi ve görgü sahibi kişi.
  olguner - bilgi ve görgü sahibi erkek.
  oltan - sabahın ilk ışıkları.
  oltunç - saygıdeğer kişi.
  ongun - türk ve altay mitolojisinde bereket tanrısı. bolluk ve bereketin kaynağıdır.
  oray - görgülü, şehirli kişi.
  orçun - makam sahibi.
  orhan - 1. türk mitolojisinde dib-yafku’nun oğludur. 2. kağanlık makamını elinde tutan.
  orhun - 1. türklere ait toprak, hun toprağı. 2. türklerin tarih sahnesine çıktığı vadinin adı.
  orkan - 1. kağana ait toprak, kağan toprağı.
  orkun - 1. türklere ait toprak, hun toprağı. 2. türklerin tarih sahnesine çıktığı vadinin adı.
  orkunt - atların yaşadığı, verimli toprak.
  orkut - eski türklerde tanrıya dua edilen ve kutsal sayılan yerelere verilen ad, dağ tepeleri vb. yerler orkuttur.
  orkutay - kutsal yerler gibi kutlu olan kişi.
  ortun - ortanca, ortanca çocuk.
  oya - ince dantel.
  oyaçiçek - 1. mecazen kibar. 2. her tarafı çiçek gübi güzel işlenmiş.
  oylum - resimdeki derinlik.
  ozan - 1. halk şairi. 2. şair. 3. eski türklerde merasimleri yöneten kişi, şaman, baksı, kam.
  öge - 1. temel unsur. 2. son meşru uygur kağanı. (öge ismi üge şeklinde de kullanılmaktadır.) 3. şöhret (eski türkçede).
  ögen - küçük ırmak, çay. (orhun türkçesinde)
  öğüt - nasihat.
  öktem - onurlu.
  ökten - akıllı.
  önal - önde olan, öncü.
  önay - önde olan, öncü.
  öncel - diğerlerinden daha önde olan, öncelikli.
  önder - 1. ülkenin temellerini kuran ve kurduğu ülkeyi yücelten kişi. 2. bir kurum veya organizasyona liderlik eden kişi.
  öngün - herkesten farklı.
  övünç - kıvanç.
  öykü - 1. gerçeğe uygun bir olayı aktaran kısa, düzyazı şeklindeki anlatıdır.
  özalp - doğuştan yiğit olan kişi.
  özçin - karakterli olan, kendine has.
  özden - soylu.
  özdeyiş - içerisinde içkin ve değerli anlamlar olan söz.
  özel - 1. kişiye ait, kişinin kullanımına ayrılmış. 2. herkesten farklı, biricik.
  özer - yiğit.
  özge - herkesten farklı.
  özgen - özen gösteren.
  özgüç - maneviyat.
  özgür - kimseye bağımlı kalmayan.
  özhan - kağan soyundan gelen.
  özkan - kağan soyundan gelen.
  özlem - kavuşma isteği.
  özleyiş - kavuşma isteği.
  özne - kendine ait, kendine özgü.
  özşin - kendine özgü olan kadın.
  pamir - orta asya’da lalenin ana vatanı olan dağların adı.
  parla - “her zaman en iyi ol!” anlamında bir ad.
  parlaşım - güzelliğiyle etrafa ışık saçan.
  pars - yırtıcı bir hayvan. (kaynak: ttkbs s. 688)
  parslan - pars.
  paşa - askeri anlamda üstün rütbeli kişi.
  payna - türk ve altay halk kültüründe bereket töreni.
  pekşen - çok neşeli.
  petek - düzgün altıgen şeklindeki öbeklerden oluşan bal mumu.
  pınar - bulak, su kaynağı.
  pırıltı - yansıyan ışık.
  pusat - silah.
  rona - attila’nın oğlu olan türk hükümdar.
  saltuk - 1. saltık olarak da kullanılır. anlamı özgür kişidir. 2. ilk müslüman türk hükümdarı. (saltuk buğra han)
  salur - 1. kılıç. 2. bir oğuz oymağı.
  sanberk - sağlamlığı ile ünlü olan kişi.
  sancak - alay bayrağı.
  sarkan - türk, altay ve macar mitolojisinde ejderha tanrısı.
  sarp - erişilmesi zor, kayalık, engebeli.
  sarsılmaz - kötü durumlar karşısında güçlü durmayı bilen, dirayetli.
  savaş - fiziksel şiddet yoluyla insanlar arasında yaşanan çarpışma.
  savcı - 1. eski türklerde hikmetli sözler söyleyen kişilere verilen ad. 2. müddeiumumi, mahkemede iddianame hazırlayan. 3. osman bey’in kardeşi.
  sayda - içi dışı bir olan.
  saygınç - saygıdeğerlik.
  saylam - seçkin kişi.
  saylan - uçurum
  seçil - benzerlerinin arasında en kabiliyetli olan.
  seçkin - soylu, diğerlerinden üstün.
  seden - uyanık, gözü açık.
  sedenç - gözü açık olan.
  seğmen - silahlı ve giyimli yiğit.
  selçuk - güzel konuşan.
  selda - bir söğüt cinsi.
  selen - müjde.
  selin - sürekli yeşil kalan bir orta asya bitkisi.
  senal - 1. cömert. 2. diğer insanlar tarafından beğenilen.
  senay - ay gibi parlayan.
  sencer - kale.
  serçe - bir kuş türü.
  seren - 1. türk mitolojisinde arslan han’ın oğlu. 2. bulunduğu yeri derleyip toplayan, düzene koyan.
  serenay - 1. türk mitolojisinde arslan han’ın oğlu. 2. bulunduğu yeri derleyip toplayan, düzene koyan güzel.
  sergen - 1. plato. yüksek düzlük. 2. raf.
  serin - 1. hoşgörülü. 2. hafifçe soğuk.
  sermin - güzel.
  serpil - büyüyüp güzelleşmiş.
  setenay - aslen satanay’dır. türk mitolojisinde güzelliğin ve bilgeliğin sembolüdür. babası güneş’tir ve annesi ay’dır. doğaüstü güçlere ve sihirlere sahiptir.
  seval - her şeyi sevgiyle yapan.
  sevgi - içten gelen yakınlık.
  sevil - başkalarınca beğenilen.
  sevim - muhabbet.
  sevinç - 1. somut anlamda mutluluk. 2. mitolojiye göre türklerin atası olan tatar han’ın 9 çocuğundan biri.
  sevtap - tapılacak kadar güzel kadın.
  seymen - silahlı ve giyimli yiğit.
  sezay - sezgisi yüksek.
  sezen - sezgisi yüksek.
  sezgi - sezme.
  sezgin - sezgisi yüksek.
  sezin - çevresinde olup bitenden haberdar olan.
  sırma - 1. altın yaldızlı. 2. türk mitolojisinde güzel kadın motifini simgeler. yanında kırk kızdan oluşan dilberleri vardır.
  sibel - türk mitolojisinde bereketi ve bolluğu simgeleyen bir tanrıça.
  simge - işaret, sembol.
  sincan - güzel kokulu bir bitki.
  sonalp - son doğan çocuklara takılan “son yiğit” anlamında bir ad.
  sonay - son doğan çocuklara takılan “son güzel” anlamında bir ad.
  soner - son doğan çocuklara takılan “son yiğit” anlamında bir ad.
  sonsuz - ebediyete kadar sürecek olan.
  söylem - belirli bir konudaki ifade, anlatım.
  söz - 1. bir düşünceyi anlatan ifade dizisi. 2. vaat.
  su - temel yaşam sıvısı.
  suna - 1. güzel. 2. bir yaban ördeği türü.
  sunay - yüreği ay gibi parlak olup iyiliğini herkese sunan.
  sungur - akdoğan.
  süslü - süslü.
  şanlı - tanınmış, ad sahibi kimse.
  şaylan - eski türklerdeki bayram kutlamaları, bayramlar.
  şen - neşeli.
  şenay - neşeli.
  şener - neşeli.
  şenol - her zaman neşeli olmayı başarabilen.
  şensoy - neşesi soyundan gelen.
  şeren - çevik.
  şeylan - eski türklerdeki bayram kutlamaları, bayramlar.
  şırıl - akarsu sesi.
  talay - türk, moğol ve altay mitolojisinde okyanus tanrısı.
  talu - 1. okyanus. 2. çok bilgili kimse.
  tan - günün ilk ışıkları ve bu zaman dilimi.
  tanal - şafak sökmeden önceki kızıllık.
  tanalp - sabah gibi huzurlu yiğit.
  taner - sabah gibi huzurlu yiğit.
  tanju - hun kağanılarının kullandığı unvan, tanhu.
  tansen - tan gibi huzur dolu.
  tantuğ - sabah olacağının ilk alametleri.
  tanyeli - sabahın ilk saatlerinde hafifçe esen rüzgar.
  tardu - armağan.
  targutay - türk, moğol ve iskit mitolojisinde ilk insan. âdem.
  tarkan - 1. saygın kişi. 2. eski türklerde bir soyluluk unvanı. 3.
  taşkın - coşkulu.
  taygun - torun.
  taykut - kutlu.
  tekin - 1. uygun, ahlaklı. 2. prens.
  teoman - kelimenin aslı tuman olup anlamı dumandır. tuman, birçok türk kağanının ve mete’nin babasının adıdır.
  timur - 1. demir. 2. büyük bir türk hükümdarı.
  tolga - savaşta takılan zırhlı başlık.
  tolgay - dolay, çevre, yaşanılan yer.
  tolun - türk ve altay mitolojisinde verimlilik tanrısı.
  tolunay - dolunay.
  tolunbay - dolunay gibi güzel.
  tomurcuk - filiz.
  toprak - 1. yer yüzeyindeki katı tabaka. 2. ülke.
  toralp - gururlu.
  torku - ipek.
  toygan - zengin, büyük mal ve mülke sahip.
  toygar - bir serçe türü.
  tuğçe - prenses. (aslı tuğça)
  tuğra - osmanlı hükümdarlarının hatla işlenmiş imzası.
  tuğrul - dumrul adı ile de bilinen yırtıcı bir kuş.
  tulpar - türk mitolojisinde yer alan kanatlı at figürü.
  tuman - 1. duman. 2. teoman kelimesinin aslı. ünlü türk hükümdarı.
  tuna - sanıldığı gibi tuna nehrinden gelmemektedir. tunga isminin batı türkçesindeki hâlidir. tunga>tuña>tuna bir kaplan türünün adıdır.
  tunahan - kaplan gibi güçlü sultan.
  tunay - 1. gecenin aydınlığı. 2. sukunet.
  tuncalp - değerli yiğit.
  tuncay - tunç gibi değerli insan.
  tunç - tunç madeni, bronz.
  tunga - 1. orta asya’da yaşayan bir kaplan türü. 2. iranlılarla uzun süre mücadele eden bir türk komutan. alper tunga.
  turalp - her zaman yiğit ve mert olan.
  turgay - bir serçe türü, toygar.
  turgutalp - osman gazi adına inegöl’ü fetheden osmanlı’nın kuruluşunda önemli bir rol oynayan türk beyi.
  turhan - türk ve altay mitolojisinde türklerin atası.
  turna - göçebe yaşayan bir kuş türü. türkler arasında kavuşmayı ve yolculuğu simgeler.
  tutkun - gönülden bağlanmış.
  tülay - rüya gibi güzel. (eski türkçe: tül “rüya, düş”)
  tülin - ayna.
  tümce - cümle.
  tümer - her yönüyle yiğit.
  tünay - ayın parıldadığı gece.
  türkay - ay gibi parlayan türk.
  türkeş - 1. türk mitolojisinde dib-cenkşü’nün oğlu. 2. batı göktürklerin adı.
  uğur - 1. şans getiren. 2. talih.
  ulaş - 1. türk mitolojisinde dib-yavku’nun veziridir. 2. amacına erişmiş.
  ulus - 1. millet. 2. uygur milleti ve bu türklerin kurduğu şehirler, uluş.
  umay - türk mitolojisinde doğum ve bereketin sembolü olan en önemli kutsal varlıktır. ubay olarak da bilinir.
  umut - olumlu manada beklenti.
  ural - feth eden, açan, fatih.
  uralp - feth eden, açan, fatih.
  uras - 1. talih. 2. türk ve sümer mitolojisinde şifalı nefes anlamına gelir. 3. nogay hanlığı’nı 1554’e kadar yöneten hükümdar.
  utku - zafer.
  uygar - görgülü, medeni.
  uyum - ahenk.
  ülgehan - adil hükümdar. ölçülü davranan yönetici.
  ülgen - türk ve altay mitolojisinde iyilik tanrısıdır.
  ülker - 1. türk mitolojisinde gök’ün ülker yıldızlarına bağlı olduğuna, ve ülker’in etrafında döndüğüne inanılır. 2. bir takımyıldız.
  ülkü - ulaşılmak istenilen hedef.
  ünal - meşhur.
  ünalp - herkes tarafından yiğitliği bilinen.
  ürperiş - merak uyandıran bir durum karşısında vücudun gösterdiği tepki.
  varol - uzun yaşayan.
  vural - hakkını savunan.
  yağın - yağmur.
  yağış - gökyüzünden düşen yağmur ve kar gibi su zerreleri.
  yağız - esmer.
  yağmur - 1. yağmur. 2. dokuzuncu nogay hükümdarının adı. (not: bu isim eski devirlerde bir erkek adı ike bugün kadın ismi olarak kullanılmaktadır.)
  yalçın - dik, sarp.
  yalım - ateş.
  yalın - 1. türk ve altay halk inancında kutsal merasim. yalın veya çalın da denir. özellikle yer ana ve yer iyesi için yapılan tören. 2. sade.
  yalvaç - elçi.
  yamaç - dağın zirvesi ve etekleri arasında kalan alan.
  yaman - kendisiyle mücadele edilmesi zor olan, güçlü, becerikli.
  yanal - nehrin akış yeri.
  yaprak - bitkilerin çoğunlukla yeşil olan solunum organı.
  yargı - hüküm. keskin karar.
  yasa - kanun, düzen.
  yaşam - hayat.
  yaşar - uzun yaşayan.
  yaşın - 1. türk ve altay mitolojisinde şimşeğin koruyucu ruhu. 2. şimşek.
  yavuz - 1. mert, cesur. 2. ilk osmanlı halifesi.
  yaz - 1. havanın sıcak olduğu mevsim. 2. türk ve altay mitolojisinde yaz tanrısı.
  yazla - türk mitolojisinde yaylanın koruyucu ruhudur. avul iyesi ile bağlantılı varlıktır.
  yeliz - ferah.
  yener - galip.
  yengi - zafer.
  yepkin - erguvan rengi.
  yeşim - yeşil ve pembe renkte değerli bir taş.
  yeter - 1. kendine yeterli, özgür. 2. genellikle son çocuklara takılır.
  yıldıray - ışık saçan ay.
  yıldırım - 1. hızlı. 2. meteorolojik akım boşalması. 3. 1360-1404 arasında osmanlı’yı yöneten padişah.
  yıldız - galaksilerindeki diğer cisimlerin etraflarında döndüğü parlak gök cisimleri.
  yılmaz - azimli, yılmadan amacı uğruna uğraş veren.
  yiğit - cesur.
  yiğithan - cesur hükümdar.
  yonca - yapraklarının uğur getirdiğine inanılan çayır bitkisi.
  yorum - bir konudaki kişisel görüş.
  yücel - âlim, çok bilgili.
  yüksel - çok güçlü, diğerlerinin üzerinde.
  zeren - anlayışlı.