mahkeme

• "
  tevekkul ile
  basini egdi
  yorgun gozlerini
  kapadi
  gectigi sirat koprulerinin
  sonunda
  ne cennet ne cehennem
  hic bisey bulamamisti.
  ruya gormezdi pek
  baskalarinin hulyalarini
  hayallerini paylasirdi
  ama bir gece
  birden
  sabaha yakin
  daha yeni yatmisken
  uyandi.
  bir tas meclisin ortasinda
  kendini seven
  esinin dostunun
  onu
  mahkeme ettigini
  gormustu.
  ve
  aglamayan genc adam
  ruyasinda agliyordu.
  sabahin huzurunda
  icinden yurumek geldi
  derince ruhunda
  yasadigi acilarin
  ve guzelliklerinin hesabini yapti,
  ama her dost
  bir ayna ise eger
  bizi bize yansitan
  her seyimiz ile
  aynasiz iken
  kendine bakamadigini anladi.
  kimse yok mu?
  diye haykirsa da
  gunler ve geceler
  her seyi ondan almis
  ayirmisti
  kasinin uzerinde gozun var
  diyecek
  bir sese muhtac
  kendini mahkemede sandi,
  yargicsiz avukatsiz
  ve davacisiz.
  hissettigi bosluk,
  bir noktanin
  cogalip
  evreni doldurmasiydi.
  "