erbain

• hicri takvimde 22 araliktan 31 ocaga kadar suren 40 gunluk kis donemi
• kırk gün anlamına gelir.
  
  halk arasında zemheri diye bilinir.
  kışın en sert zamanı olduğundan karakış diye de anılır.
  
  esen sert rüzgârlar da erbain veya zemheri fırtınası^* olarak da anılır.
  gün dönümünden hemen sonra başlar.
• ismet ozel'in kırk yaşına kadar yazdığı (ve yayınladığı) şiirlerinden oluşan kitaptır ayrıca.
  (erbain - kırk yılın şiirleri) (şule yayınları)
• kırk günlük riyâzet. maddî bağları azaltıp, mânevî tarafı kuvvetlendirmek ve kalb aynasını parlatmak için, tasavvuf büyükleri tarafından konan usûllerden biri; kırk gün az yemek, az içmek, az konuşmak, çok ibâdet etmek. buna çile de denir.
• derler ki erbain yapan bir kimsenin gözü artık mana alemine açılmaya başlarmış.^* erbain için az yemenin yanında hayvansal besinlerden tamamen uzak durmak da gerekiyormuş.
• ismet özel'in
  
  "yaşamayı bileydim yazar mıydım hiç şiir?
  yaşamayıbileydim yazar mıydım hiç şiir?
  -yaşama!
  -ya bileydim?
  yazar:mıydım
  hiç:şiir"
  
  diyerek başlayan kitabı...
• (bkz: erbain firtinasi)
• ismet özel'le tanışmamı sağlayan şiir kitabı.
• kürtçe de halk arasında hala kullanımda olan takvime göre [sanırım rumî takvim ve halk arasında heseba(texwîma) kurmancî denir] iki adet karşılığı vardır. birisi zemheri ya da kara kış veya erbain olarak bilinenen döneme denk düşen çilê zivistanê(kış kırkı) dir. çil kürtçe deki "çel" kırktan gelmekte. başlangıç tarihi 1 berfanbar(aralık) (miladi 22 aralık a denk düşüyor) bitiş tarihi 10 rebendan(ocak) tır (miladi 31 ocak a denk düşüyor). google ın dediğine göre bazı dindar yezidiler arasında 40 gün oruçlu olunup bitişi bayram olarak kutlanmaktaymış.
  
  diğeri ise çilê havînê(yaz kırkı) denen yazın en sıcak günlerini kapsayan dönemdir. 1 (pûşper)haziran da başlayıp (miladi 22 haziran), 9 tirmeh(temmuz) da [miladi 31 temmuz] sona erer. yine google dan öğrendiğimize göre bazı dindar yezidiler 40 günü oruçlu geçirip bitişini bayram olarak kutlamaktaymış.
• bilmem size de oluyor mu? bu kitabı elime alır almaz "şimdi şu şiiri okumalıyım" diye ilham geliyor. jazz'sa jazz, mazot'sa mazot. illaki o olacak; her birinin müstesna bir yeri var, hiç birinin ikamesi yok. bazen adını unuttuğun bir şiir oluyor aradığın, neredeydi bu, "buna dayanacağım" dediği? hah işte burda: partizan.