• dün akşam kozyatağı kozzy'de gönül ülkü sahnesinde izlediğim tiyatro oyunu.
    üç ayrı kahramanı olan iki perdelik oyunda, cem davran, celil nalçakan ve onur özaydın rol alıyor.

    öncelikle iyi bir beşiktaşlı olarak, başrollerden birinin hastalık derecesinde beşiktaşlı olması, diğerinin kendince haklı sebeplerinden beşiktaştan nefret etmesi ve dolayısıyla bir kısım beşiktaş muhabbeti, oyuna sempati ile başlamamı sağladı.

    fakat ilk perde biraz yavaştı. kişilerin iç dünyası ve yaşamları derken bir ara "ne nerdeyim" durumu oluşabiliyor. neyse ki bu bölümde celil nalçakan durumu kotarıyor açıkçası.

    ikinci perde ise bomba. özellikle üçlü birlikte takılmaya başladıktan sonra oyun ciddi bir komedi haline geliyor. hatta yazarın neyin kafasını yaşayarak oluşturduğunu merak ettiğimiz bir şirinler muhabbeti var ki, salonun büyük bir kısmı kopuyor.

    oyuncular iyi ama cem davran'ı ayırmak gerek. tek başına çıtayı yükseltiyor desem yeridir. klişe olacak ama resmen yaşayarak oynuyor. hayalimde şirin baba olarak uzun zaman yer alacak eminim.

    sonuçta, son gittiğim ve yarıda çıkıp yorum dahi yapmadığım "kadın aklı erkek aklı" oyunundan sonra tiyatroya olan sevgimi geri getirmiş ve gerçekten eğlendirmiş oyundur. fırsatınız varsa gidin, pişman olacağınızı sanmıyorum.
  • ilk perdesi düşünmeye sevk eden ikinci perdede güldürmekten yerlere yatıran oyun.

    bütün oyuncular çok iyi performans sergiliyorlar yanlız cem davran gerçekten başka.

    tavsiye ederim.
hesabın var mı? giriş yap