eş sevgisi vs evlat sevgisi

• (bkz: kuma)
• bir karsilastirma.
  
  soru sorma fazla, icinden geldigi gibi yasa gitsin, zaten az bisey kaldi.
• (bkz: taşıyıcı anne)
• ebeveynlik, biyolojik bir durum degildir. anne babalik biyolojik bir durumdur. eger siz ebeveyn olmak istiyorsaniz ki bence anne babaliktan daha yuce bir kavram, hatta karsilastirilamaz bile. cozumunuz belli aslinda (bkz: evlat edinmek)
• başlık ile alakasız bir konu. siz zaten olmayan bir sevgi vs sahip olduğunuz bir sevgi arasındasınız. eşinizi gerçekten seviyorsanız çocuğu olmuyor diye ayrılmayı düşünmezsiniz. empati yapın, aynı başlığı eşiniz sizin için açsa? ayrıca neden evlatlık düşünmez insanlar anlamam. dünyada çocuk sahibi olmayan/olamayan bir sürü mutlu çift olduğu gibi çocuk sahibi olmuş bir sürü de mutsuz çift var.
  
  edit: ayrıca böyle bir sorun için profesyonel destek almak yerine buraya yazıp sonuç beklemek, işlek bir bar tuvaletine numaranızı yazıp aklı başında insanlar arasın diye beklemek gibi. bir terapist, psikolog hatta psikiyatrist ile görüşün... ki çocuk için o kadar doktora gitmişsiniz eşiniz ile aranızda ki sevgi için de gidin.
• eksisozluk'e gelmek yerine yerine çocuk esirgeme kurumuna gitmesi gereken yazarın yaşadığı karmaşa.
• bu kararı birine sorarak içinden çıkamazsınız. çünkü yeni evlendiğiniz biriyle de bu durum belki olmayabilir. belki evlendiğiniz kişiyle çocuğunuz olsa bile eşinizin tutumu yüzünden boşanıp, hem çocugunu goremeyen hem de nafaka veren baba durumuna düşebilirsiniz. en iyisi bu kararı sizin kendinizin vermesi gerekiyor. bu platformdaki insanlar kendi hayatlarına oranlayarak bu cevabı vericekler. en kolayından anne babanız bile aman tatsızlık olmasın, duyulmasın diyerek tasvip etmeyebilirler. sonuç olarak derdinizi buradaki kişilere sorararak çözmeye çalışmak sizi daha zor durumlara sokabilir. iş bittiğinde de kendi iradenizle hareket etmediğiniz için daha çok pişman olursunuz.
• gerçekten sevmemişsin kardeşim. gözün hep dışardaymış. çocuğunuzun olamaması da gözünün dışarıdalığını artırmış. vicdanen kendini rahatlatmak için çocuğu bahane ediyorsun. çok istiyorsan evlat edinirsin.
• başlık öyle bir açılmış ki ortada bir eş ve bir evlat var ikisi kıyaslanıyor zannedip evlat tabi demeye gelmiştim, lakin ki durum başkaymış.
  
  zor bir durum. annesini/ babasını sevmediğiniz bir evlilik içinde çocuk büyütmek, bunu ona hissettirmeden yapmaya çalışmak kolay bir şey değil. bir yerlerden patlak vermesi, üzülenin çocuk olması muhtemel. belki yeni eşinizi de seversiniz ama bu kumara değer mi, bilmiyorum.
  
  öte yandan yeni eşle çocuk sahibi olunacak mı, bunun da garantisi yok. hem mutsuz hem sevgisiz hem çocuksuz olma riski var.
  
  eski eşle her şey yolundaysa ona yapılan haksızlığın vicdan yükü de var.
  
  oyumu mutlu ama çocuksuz evlilikten yana kullanıyorum. ama çok da şey edemiyorum, anne olduğum için.
• deyimlerimizde yer etmiş evlat acısı gibi oldu deriz. yani bir şeyin ne kadar acı verdiğini anlatmak için evlat acısı deyimini kullanırız. daha ötesi olduğunu sanmıyorum.