• eşimle evlendikten 2 sene sonra çocuk sahibi olmaya karar verdik ama o kadar da istekli değildik ikimiz de. bir kaç olumsuz denemeden sonra doktora gitmrye karar verdik, eşimin rahminde bir kitle olduğunu ve bunun hamileliğe engel olduğunu söylediler. ilk etapta ilaç tedavisi sonra ameliyat yolu izlenecekti. bu süreçte çocuk sahibi olmamız imkansıza yakındı.

    bunu duyduğum an ki ruh halimi anlatamam. hayatımda hiç bu kadar eksik hissetmemiştim. o ana kadar baba olmak gibi bir düşüncem, eksikliğim yokken o an ne olduysa hayata küstüm. süreç bizim için sancılı geçmedi ama o gün hissettiklerimi anlatamam. aklıma gelen en berbat şey de eşimden vazgeçmek zorunda kalabilir miydim? kalamazdım. ben eşimi anne olabilecek diye sevmemiştim zira. güzel olan sevdiğinle beraber her şeyi yaşamak ya hani, anne baba olmak da o yüzden güzrl, kıymetli zaten. yoksa çok eşli olurduk, her önümüze gelenden bi bebemiz olurdu dimi? öyle değil işte.

    anne baba olmak, sevdiğin insanla bir evlat büyütebilmek harika şeyler, şu an 2 evladım var ve onlar eşimle benim ortak sevgimizle büyüyen 2 küçük insan. onları değerli kılan, eşimle benim ortak sevgimiz. yoksa inanın herhangi bir kıymetleri yok. evlat sevgisi apayrı bir şey kabul ediyorum ama sevgilerinin sebebi biziz.

    dolayısıyla eşim olmadan bu bebelere sahip olmak ister miydim? hayır. eşim olsaydı da bebeler olmasaydı ne olurdu? üzülürdüm, ama hepsi bu. zaten tatmadıgım bir duygunun eksikliğini hissetmezdim, eşimle bu duyguyu yaşayamayacak olduğum için çok üzülürdüm hepsi bu. ama eşim olmasaydı ve bu bebeler olsaydı, aklımın, hayatımın bir köşesi hep eşimde kalacaktı. onsuz bu yavruları büyütecek olma hissi beni kahrederdi. ben baba olmusken onun anne olamayacak olması ve bu sebepten terk edilmesi, yalnız kalması beni mahvederdi.

    kısacası mutlu bir evlilik, sevgi, aşk, kolay bulunan şeyler değil. 4x4lük olamaz hiçbir şey ama kıymet bilmek gerekiyor diye düşünüyorum. seviyorsanız eşinizi ne olursa olsun bırakmazsınız zaten. sormayın böyle sorular.
  • başlık ile alakasız bir konu. siz zaten olmayan bir sevgi vs sahip olduğunuz bir sevgi arasındasınız. eşinizi gerçekten seviyorsanız çocuğu olmuyor diye ayrılmayı düşünmezsiniz. empati yapın, aynı başlığı eşiniz sizin için açsa? ayrıca neden evlatlık düşünmez insanlar anlamam. dünyada çocuk sahibi olmayan/olamayan bir sürü mutlu çift olduğu gibi çocuk sahibi olmuş bir sürü de mutsuz çift var.

    edit: ayrıca böyle bir sorun için profesyonel destek almak yerine buraya yazıp sonuç beklemek, işlek bir bar tuvaletine numaranızı yazıp aklı başında insanlar arasın diye beklemek gibi. bir terapist, psikolog hatta psikiyatrist ile görüşün... ki çocuk için o kadar doktora gitmişsiniz eşiniz ile aranızda ki sevgi için de gidin.
  • uc cocugum var ama ucunu toplasan hanimin tirnagi etmez. kodumun orospu evlatlari.
  • bu sözlükte beni bu kadar üzen başka bir içerikle karşılaşmamış olabilirim. müstakbel eşim böyle bir başlık açsa kendimi öldürürdüm.

    gün boyu ağlayacağım.
  • bunu bir anne olarak söylüyorum, eşiniz elbette. çocuk denen şey büyüyor farkındasınız değil mi? 9-10 yaşına gelince başlıyor yüzünüze bile bakmamaya. işte tam o zaman kalıveriyorsunuz “iyi kötü anlaştığın bir insanla” baş başa da ne yapacağınızı şaşırıyorsunuz.

    çocuk, o aman ne de tatlı devrinde kalan bir varlık değil, büyüyüp sizden kopan giden bir varlık. sevgisi daim ama çocuğun kendi çizgisi kendi hikayesi var.

    çocuğunuz olmayabilir ya da ilerde bir gün oladabilir, ancak bu hayatta yol arkadaşınız eşiniz, çocuğunuz değil.
  • çocuğum olmuyor diye bu kadar güzel bir evliliği yıkarsan emin ol ki çocuk için yapacağın evlilikte yüzde yüz mutsuz olursun. yıllarca çocuğu olmayan ama sonrasında olan insanlar var. bizim bir arkadaşın 13 yıl sonunda oldu. sakın bu hataya düşmeyin. sağlıkla ve mutlulukla evliliğinizi sürdürmeye devam edin.
  • başlık öyle bir açılmış ki ortada bir eş ve bir evlat var ikisi kıyaslanıyor zannedip evlat tabi demeye gelmiştim, lakin ki durum başkaymış.

    zor bir durum. annesini/ babasını sevmediğiniz bir evlilik içinde çocuk büyütmek, bunu ona hissettirmeden yapmaya çalışmak kolay bir şey değil. bir yerlerden patlak vermesi, üzülenin çocuk olması muhtemel. belki yeni eşinizi de seversiniz ama bu kumara değer mi, bilmiyorum.

    öte yandan yeni eşle çocuk sahibi olunacak mı, bunun da garantisi yok. hem mutsuz hem sevgisiz hem çocuksuz olma riski var.

    eski eşle her şey yolundaysa ona yapılan haksızlığın vicdan yükü de var.

    oyumu mutlu ama çocuksuz evlilikten yana kullanıyorum. ama çok da şey edemiyorum, anne olduğum için.
  • evliligi çocuk büyütme projesi olarak görüyorsanız ayrılmanız daha iyi olur.
    çocuksuz evlilikler de mümkündür.
    bu kadar dert eden taraf kim ya da kimler baski yapiyorsa bu durumdan uzak kalmaniz size olumlu sonuclar verir.
    illa anne baba olunma zorunluluğu olmadığı gibi, evlat sevgisini tatmak istiyorsaniz da üremeden de ebeveyn olabilirsiniz.
  • bu soruyu soruyorsan boşan gitsin, yazık eşinin gençliğine. senin için daha fazla emek vermesin, sen de senin zihniyetinde birini bul ki çocuğun olunca seni komple unutsun bir ömür evin cüzdanı yada hizmetçisi ol.
  • vaay ekşide de, quora ve reddit üstünde sık sık yapılan, siteye dikkat çekmek için, herkesin yorum yapacağı, clickbait tartışma başlığı taktiği başlamış, hayırlı olsun. bu ekşinin yabancı rakipleri denilebilecek reddit ve quoranın en temel taktiğidir, spekülatif ve her konuda fikri olan salak ergenleri yazmaya teşvik edecek saçma bir soru başlığı açılır , mesela kız kardeşime şiddet uygulayan erkek arkadaşı temalı bir başlık ve altında ne yapmalıyım temalı bir ilk girdi ya da şuç sicili kabarık baba ve onunla ilişki temalı bir başlık. tabi her konuda fikri olan ergenler atlar oltaya, ardından troller, kendince akıl veren tipler derken tartışmalar falan gelsin tıklanmalar.

    kısacası: yemeyin , boşuna cevap vermeyin. cümle kurabilen hiç kimse, ekşi ergenlerinden akıl alacak kadar salak değildir, buradaki gerçek salak akıl verdiğini sanan ergenler oluyor.
hesabın var mı? giriş yap