eski sevgilinin ardından helva kavurmak

• yas ritüelleri var ya hani; uygulanması, iyileşme sürecine katkı veren...
  
  şimdi insan evladında bir tuhaf hal var: kadın/adam gidiyor, dönmeyecek, dönse de genellikle işte diğer eski sevgili başlıklarında bolca dile getirilmiş mücbir hallerden... dönecek ve zaten bu dönüşte siz denen şey yok; mücbir hal var, o kadar. ama terkedilen bünyede ısrarlı bir bekleyiş.
  
  sanırım terkedilmek durumunda -sadece bir tarafın aldığı bir karar söz konusu ya- bitirilmemiş iş bol olduğundan
  o "bitti" algısı yerleşmiyor bünyeye. "devamlılık esasla" mantığıyla, böyle işe gitmiş anneni/babanı bekler gibi, boşanan ebeveynlerin her an yeniden birleşeceğini bekleyen el kadar çocuk gibi... çocuk da taraf olamadığından o işe gitme, ayrılma filan kararlarına, ikna olmaz kolay kolay. içerisinde olmadığı milyon tane ayrıntıya fill in the blanks yapar. yetişkini de aynı, tarafı olsa da.
  
  o sebepten keskin ritüeller yapılmalı sanırım. beklentiyi sonlandırmak adına. hep aralık kalan kapıyı "cereyan yapar abla/abi, üşütürsün" diyerek kapatmak adına.
  
  yoksa böyle (çok özür dileyerek, anımsatırsam filan bir şeyler) bir kazada kaybolan insanı bekler gibi bekliyor bünye.
  
  ritüel lazım ritüel.
  
  ha ben bunu niye yazdım? 6 aydır mütemadiyen terkeden sevgilisine anmalar yapan bir arkadaşım var facebook'tan. biraz önce çeviriden kafayı kaldırıp bakayım dediğimde gene benzer bir şey görünce o beyin yanmışlığıyla...
  
  neyse kafam bimilyon, yası sonlandırmak lazım vesselam.
  
  dip not: benzer başlık varsa haber edin, bakındım bulamadım.
• ya kısmet deyip başlığı arattım ve bulunca aramaya bir kez daha iman ettim.
  
  başlığı açan yazar arkadaşın entarisinde bu bir öneriymiş ama eski sevgilinin ardından helva kavurmak bizim kızlar grubunda dört yıldır devam eden bir gelenektir.
  
  ayin kızların mutfakta toplanması ile başlar, nefret seansı ile devam eder. herkes rahmetliyle ilgili en az bir kötü anı-tespit-bazen işkillenmesini anlatır. söz konusu kız arkadaş dinlenir ve rahmetliyle her hangi bir bağı kalmaması amacıyla eteğindeki her taşı dökmesi için desteklenir. sonra gönüllük esas alınarak bir arkadaşımız helvayı kavurmaya başlar. kavurma işlemi esnasında ahmet enes-cennet şarkısı her zaman fon müziği olarak kullanılır. o gece selfi çekilmez, beraberlik her hangi bir sosyal mecrada paylaşılmaz, takvime not düşülmez, rahmetli gibi unutulmaya mahkum bir gecedir. pişen helva afiyetle yenir. ardından bir kadeh şarap veya bir şişe bira ile yeni başlangıçlara "şerefe" yapılır. kapanış ve evlere dağılma.
  
  dediğim gibi dört yıldır yapıyoruz ve işe yarıyor. grubumuzdaki hiç bir arkadaşımız bu ritüelden sonra rahmetliye sosyal alemden atarlı giderli laf çarpma, stalk, bayramda seyranda rüyamda seni gördümlü-iyi bayramlarlı mesaj yollamadı. kaybı kabullenmekte sorun yaşayan arkadaşlar varsa, tavsiye ederim...