eteğimdeki taşlar

• başta poşet içinde satılmasına bir anlam verilemeyen, ama poşeti açıp da sayfalarının eksik olduğu anlaşılınca (205'den 225'e atlamakta elimdeki orjinal baskı) "demek ki bu etek bir eksik etekmiş taşları da eksik" yorumu yapılan kitap. (ama poşet içerisine konulmasının farklı kapak tasarımından dolayı olduğu anlaşılmıştır sonradan.) değiştirmeye gidilince bu eksikliğin elimdekine mi, yoksa baskının tümüne mi ait olduğu anlaşılacak.
• "şiirimin içinden geçen bir okurun
  bazen göz göze geldiği oluyor benimle
  sayfa ile zamanın buluştuğu o büyülü an
  ürpertiyor ikimizi de
  
  bu bana olağanüstü geliyor"
  
  diyor leke, iz, tortu şiirinde.
  
  harika kapak tasarımı, beğendiğim bir kaç dizesi bile kurtaramadı bu kitabı gözümde.
  (bkz: hayal kırıklığı)
• şiirin ne kadar nankör bir dal olduğunu kanıtlayan bir kitap. zira mungan; romandı, hikayeydi, gazetecilikti, seçkicilikti uzaklaşıverince şiirden, şiir intikamını acı almış. yer yer dize dize yükseliveren, ama hiç de murathan mungan'ın ağırlığını taşımayan bir kitap; erkekler için divan ve timsah sokak şiirleri ile bunun sinyalleri alınmış, umursanmamıştı, ama bu defa gerçekten tat vermiyor.
• her biri kafamızı gözümüzü yaran taşlarla dolu şiirlerdir bu kitaptakiler. okumaya devam. yeni anlamlar çıkardıkça...
• koparılmış yaprak gibi yüzün
  kendi takviminden
  başka zamanlara savrulan
  
  dizeleriyle başlayan bir şiir vardır bu kitapta, bulun onu. sonra istediğinz kadına okuyun, mutlaka bir yerlere çarpar.
• kanama
  
  bilmediklerimi anlat
  dineyim
• bu sefer zamanlarımız tutmadı murathan mungan'la.her kitabını, öyküsünü, şiirini "evet işte budur" diye okuduğum o değil sanki. yeniden yeniden okuyorum ama hiç bir duyguyu harekete geçirmiyor dizeler içimde. gerçi bunun cevabını bile murathan veriyor "hem anlamak söz konusu olduğunda şiir ne ki?"
  sezgiyle severdim onun şiirlerini. kelimelere dökülemeyenin murathanca kodlanmış şekli olurdu yazdıkları. bu kitapta olmadı. bu sefer olmadı. zamanlarımız tutmadı belki. ya da murathan'ın konakladığı mola yerlerine gelmedim henüz ben... belki de aşklar böyle bitiyor...
• (bkz: #6646650)
• göz mil şiiriyle upuzun bir hikayemi bana anlatmış kitap.
  
  ikimiz de safkan biliyoruz
  hiçbir şey olamaz aramızda
  bakışmaktan başka
  yirmi yıl kaç mil eder uzaklığımıza
• *eski sevgili
  
  dipdiri bir eskilikle yaşıyorsun içimde
  bir gün uzak bir denizde buluşmaya yeminli
  iki dargın nehir gibi
  gitgide gitgide
  
  *senin
  
  senin çölün sade, benimki karmaşık
  senin soğuğun soğuk, benimki imge
  sadece
  
  *yağmur, yalnızlık, şehir
  
  yağmurun, yalnızlığın bu şehirde hakkı var
  biz içinden geçerken
  ne kadar hayat desek de
  kendi rüyasında yaşıyor sokaklar
  biri selam verse yirmi yıl öncesine gidiyor zaman
  donup kalmış bakışlar gibi camlar
  damlaları günlüğüne yazıyor
  imlasına aldırmadan
  kayıt, kayıtsızlık
  
  yağmurun, yalnızlığın bu şehirde hakkı var
  modası geçmiş şairlerden sızıyla hatırlanan
  iri laflar
  biz ne kadar içinden geçsek de
  içimizde
  düğümlü kalmış toy sancı
  başka bir zamanda kımıldıyor
  sis, sonbahar, vapur düdükleri
  yoldan geçen bir yağmurun
  hatırlattıklarına bakıyor
  açık duran kitaplarda kaldığımız yaşlar