• gereksizdir, herkes biriyle evlenir. sevdiğiyle ya da başkasıyla, gönlünüzü ferah tutun siz.

    benim korkum evlenememe korkusu değil, insan evladıyla evlenememe korkusu.
    zira yüzünde utanma derisi kalmayan insanlar var, her türlü pisliği yapar, arkanı döndüğünde çıkan rezilliğin haddi hesabı yoktur, ama utanmadan yüzüne gülüp koynuna girer. benim korkum buna rastlamaktır, gerisi boş.
  • yaş 29'a merdiven dayadığı an, yavaştan yavaştan kendini hissettirmeye başlayan korkudur. fırtınalı ne aşklar, ne tutkular tüketilmiştir. o hareketli, cıvıl cıvıl dönem artık kendini sakin, olgun ve sıkıcı bir hayat seyrine bırakmıştır. ancak yaş 29 ama ortada evlenilecek kimse yok. gidişat da bu yönde. bir panik, bir bunalım hali baş gösterir. artık yavaştan anne/baba olaya müdahale etme ihtiyacı duyar. işte bu, artık ebeveynlerin de tedirgin olma noktasına geldiklerinin göstergesidir. bu halet-i ruhiye içinde "evlenememe korkunuz" daha da artar. çocukluk arkadaşlarınız arasında en geç evlenen olmak istemezsiniz. artık kriter, kıstas ve presipleriniz yoktur. artık önünüze ilk gelenle evlenme düşüncesi iyiden iyiye mantıklı gelmeye başlar.
  • şimdilik evlenme korkusu daha ağır basıyor (bkz: evlenme korkusu)
  • 27 yaşını geçmiş çoğu kızda zirve yapar, 32 yaşını geçen bir çok erkekte de görülebilir.
  • evlenememe korkusundan ziyade hayat arkadaşını bulamama korkusu var.

    yani herkes bir şekilde eş buluyor.
    hatta olay öyle bir hal alıyor ki belli bir yaştan sonra kadınlar evlilik için erkek avlıyor resmen. hemen evlilik; iki sene sonra bebek. 30'lu yaşlarında benim "karadul" diye tabir ettiğim böyle bir ton kadın var. sonra belki boşanır belki boşanmaz.

    ama olay sadece çocuk yapmak ve onu büyütmek mi? biraz aşk, ki 2 ile 5 yıl arası ömrü olur genelde, sonra çocuk. böylece evlilikte kolay kolay bitemez.
    bu ne lan böyle?! bildiğin rehine durumu bu.

    benim küçükken hayalini kurduğum o masum ilişki nerede? birbirini anlama, güvenme, zor zamanda yanında olma, sıkıcı/monoton zamanlarda da yanında olma falan falan işte..
    nerede o dostluk? nerede o anlayış, şefkat?
    yazık yemin ederim. boşa geçen zamana yazık.

    dedim ya benim korkum evlenememe korkusu değil, benim korkum hayat arkadaşını bulamama korkusu.
  • 29 a merdiven dayayınca fena halde içine girdiğim korkunç bişi sanki böyle yaş 30 olunca bi daha hiç evlenemiycekmiş gibi geliyor
hesabın var mı? giriş yap